Eimreiðin - 01.07.1947, Page 41

eimreiðin
Brotnar vængir.
Einn týndan dag bar leifturblæ af Iofti
nni land og mó,
og vonum jarðar bauð hann banadægur
með bleikri ró.
Og hljómgrunn fann I húmi daprar sálar
sá heljarblær,
því náttþungt andvarp leið frá bitru brjósti
um bláloft tær.
Nú gisti myrkur grafarþögia heima,
og geigur rann,
en sólhvít mær í suðri kynti elda
og sindur spann.
Og svanur flaug um silfurbláa vegu,
í sumarblæ,
um berghvöss fjöll með hamragrindum háum
og heiðum snæ.
Þú, svanur óðs, sem geymir von í vængjum
og vor í söng,
þú flýgur gegnum heiði dýrðardrauma
um dægrin löng.
Þú ryður braut og leitar gleymdra landa
og lita óðs,
þótt vafur tímans tefji sigurgöngu
og tilgang ljóðs.
Og ef þig hrekti einan, vegamóðan
um yztu höf
að ættarjarðar azúrbláu tindum
með ísatröf,
þá brciddu þína ljósu líknarvængi
á lífs míns gröf.
Jónatan Jónsson.
\
13