Eimreiðin - 01.07.1947, Side 52

204
ÚR SAFNI MAGNÚSAR EINARSSONAR bimreiðiN
kvæði notaði Halldór skálil Laxness í Lók sína, Sjálfstætt fólk, þó nokkuö
lagfært. Höfundur Bónorðs er úr föðurætt miiini, en Magnús Einarsson,
faðir minn, var fæddur í Efrifljótum í Langholtssókn 23. ágúst 1855, en lézt
í Kaupmannaliöfn 17. nóvemher 1930.
Bónorð.
(Gamalt kvæði).
1. Vegleg
vefjan silfurspanga,
viSmótsþœg og fín;
oft mig
út af hjarla langar,
einkum smakki’ ég vín,
aS fá þig,
fjallliá blessuS mín,
þegar Adams innra
eSli kennir sín.
2. Vart dyl,
drottnar hugleiSinga
drífa mig um sinn
þér til,
skorSan skáhendinga,
skrifa blaSs á kinn.
Fá vil feginn kœrleik þinn,
hann er eins og œtti
Arons gulltarfinn.
3. GeSsett,
glóuS lista skarti,
glaSvær, mett og svöng,
fótnett,
fagureygS á parti,
frœg aS kyrja söng,
sem keiprétt,
krotuS fokkustöng.
munstur mannprýSinnar,
meyja, vœnst í söng.
4. Mér skín
meir en sólarblómi,
myndun hvar af dreg,
hönd þín,
hnúar, nögl á gómi,
háriS sama veg.
Ó, mín
ofur skemmtileg
gullvœg dyggSardúfa,
dauSur lifna ég.
5. Vífsins
verSugleik aS teikna
vantar gefiS tóm.
Kífsins
kenni minnst til feikna,
kitlar yndi góm,
lífsins
lifnar í mé.r blóm,
þinn ef magna mœtti
mittis helgidóm.
\
6. Þótt fé
fjöri sleppi hlotna,
fari þaS allt sem má.
Helg vé
himin láti brotna,
og heimur verSi aS ná,
æ sé ástin mín þér hjá.
MeS fingri og tungu teikna
tuttugu sinnum: Já!