Eimreiðin - 01.04.1953, Blaðsíða 15

RÓSBERG G. SNÆDAL:
J^eLmáóbn.
[Höf.
dal 8
smasögu þessarar, Rósberg G. Snædal, er fæddur í Kárahlíð í Laxár-
Hef a^,Ust ólst upp í sveit og stundaði nám í Reykholtsskóla í tvo vetur.
birtUr SJ'^an ver* farkennari, blaðamaður, bókaútgefandi o. fl. Hefur áður
Gaf n°^^ur kvæði og sögur á víð og dreif, sumt undir dulnefninu Þrándur.
i . Ut fjóðabókina „Á annarra grjóti" árið 1949. Segist alltaf hafa verið
ndi i tómstundum siðan hann gat dregið til stafs, og að hann eigi margar
Ul beirri framleiðslu frá æskuárunum. Mynd hans birtist með sögu
nS’ ”f jHjóagili”, í 1. hefti Eimreiðarinnar þ. á.]
g ^un prjónaði fyrir fólk. Hún var kölluð Prjóna-Bogga eða
, °Sga í Efstakofanum. Kofinn hennar stóð efst í gilinu, framan
j^snarbröttum, örfoka melnum, og það mátti ganga hindrunar-
,st fram á þakið, ef maður var uppi í melnum fyrir ofan.
eirn ^aegin var enginn veggur ofanjarðar, því að kofastæðið
Var fengið með þ ví að grafa inn í melinn, og hliðarveggirnir
01 n aðeins litlir þríhyrningar, því að ytri brún þeirra fylgdi
s*aginu eftir. Framstafninn var úr timbri, klæddur tjöru-
PaPPa undir rimla, fjórrúðaður gluggi og klinkulokuð hurð. Það
°ru fleiri kofar af svipaðri gerð þarna í gilinu. Það voru allt
narnsmannakofar, það er að segja frá landnámsöld Lang-
yrar, en hún hófst ekki fyrr en rúmum tíu öldum eftir daga
Hr^na-Flóka.
f’etta voru tómthúsmannakofar, byggðir af fátækum mönnum,
'dldu róa fyrir danskan mann. En þessi danski maður hafði
s ur komið auga á Langeyrina sem lífvænlegan samastað
var hans köllun.
stikofinn, eða kofinn hennar Prjóna-Boggu, var aðeins aldar-
Horðu:
fræði.
'Ungi yngri en hún sjálf, jafngamall Sigurði, prófessor í sál-
frú,
syðra og tveimur árum eldri en Gerður Árnason, læknis-
einnig syðra.
a’ fffstikofinn var orðinn roskinn. Sérstaklega hafði honum