Eimreiðin - 01.04.1953, Síða 22

94
HEIMSÓKN
EIMIiEIÐir1
Það verður að vera svona í kvöld. Það má alltaf sníða það til
seinna, var að lokum samþykkt og lausir innanstokksmunir aftur
færðir hérumbil á sinn stað. Gamla konan hafði losað sig við
blómvendina og komið þeim fyrir í rúmshorninu við fótagaflinn,
og svo flutti hún sig aftur á kistilinn, en sagði að það færi betui'
um blessaðar frúrnar, ef þær vildu vera svo lítillátar að setjast
á rúmin. En mikið var leiðinlegt að mega ekki hella uppá handa
ykkur, þá einu sinni þið komið.
Þegar lókið var umstanginu í sambandi við teppið, var farið
að bera inn úr bílunum gnægð vista og þeim raðað á litla borðið
undir glugganum. Margar voru flöskurnar. Mikil lifandis skelf'
ing var af flöskunum, stórum og smáum og allavega litum. Og
það var matur líka. Allir gestirnir tóku þátt í framreiðslunni og
höfðu ærið að starfa. Gamla konan var aftur tekin til við vettl-
inginn og var ekki ónáðuð af tiltali fólksins þessa stundina. Hún
heyrði aðeins óljóst, hvað það ræddist við, enda skildi hún ekki
nema tiltölulega lítið af þeim orðum, sem það hafði á hraðbergi-
Það eitt þóttist hún geta ráðið, að á boðstólum yrði bæði brauð
og vín.
— Jæja, sagði Sigurður prófessor, þegar um hægðist, og beindi
orðum sínum til móður sinnar. Nú kemur þú að borðinu td
okkar og reynir að gæða þér á einhverju af því, sem hér er fran>'
reitt. 1 kvöld skulum við öll vera sem einn maður.
— Þakka þér fyrir. Það er nú raunar ekki beint gestrisni að
þiggja góðgerðir af gestunum, sagði gamla konan um leið og húM
þekktist boðið.
— Það eru engin sæti hér. Á maður að standa upp á endanM
eins og við pylsuvagn? spurði Jón Sigurðsson og bætti svo við
af enn meiri alvöruþunga: Ég strœka!
— Æí, það eru nú ekki stólarnir hérna í kotinu fremur eM
önnur þægindi, svaraði gamla konan, sem var að bisa við að
draga kistilinn sinn að borðinu. — Við verðum að notast við
koffortsræflana, ef kvenfólkið getur tyllt sér á rúmin.
Og þetta var gert. Koffortin voru tvö, auk kistilsins, og með
því að nýta til fulls þeirra möguleika, gátu allir setið kringuf1
borðið. Afmælisbarnið sat framan við endann. Það var öndvegið)
en þó heldur lægra en önnur sæti við þetta borð. Sennileg3
höfðu aldrei áður svo dýrlegar vistir þakið þetta gamla borðkríl1-