Eimreiðin - 01.04.1953, Qupperneq 25

WMREIBIN
HEIMSÓKN
97
vjg , blessi ykkur alla tíð, svaraði gamla konan og snéri sér
a kistlinum til að sjá á eftir þeim út.
je . h;i er maður laus við krakkana, andvarpaði læknisfrúin
Éúnsamlega. Skál fyrir tengdamömmu! Skál!
^a ég nú ekki skreppa fram og velgja kappisopa?
^Tei, það veit guð, þó ég ætti að deyja. Ekki strax.
£. hu getur ekkert bragðað á þessu, mamma. Það veit ég, sagði
0 ^1,'1 <H)Ul Prófessor, — með sálfræðilegum hreim i röddinni —
sÞhellti á ný í glasið sitt.
jjVag þú ert alltaf hraust eins og hestur, tengdamamma,
au S6rn kirkjubækurnar segja, sagði læknirinn með lokuð
því að hann var að kveikja í vindli.
ha A er hrei« furða, hvað ég lafi. Það er helzt bannsettur
a ofinn, sem tefur mig við prjónana.
bi’ þreyta. Taugaþreyta. Það veit ég, sagði læknirinn.
hans •glrnrna verður áreiðanlega allra kerlinga elzt, bætti kona
rnllu S'']0 Var chuhhið, en gamla konan þáði franskbrauð með
‘s'A ^6r^u svo veh sagði prófessorsfrúin.
^an þögðu allir drykklanga stund.
fella- ls°arnið notaði tímann til að nálgast prjónana sína og
af Vettlingstotu.
Ump £ ® segi® þið svo ekki eitthvað tíðinda úr útvarpi eða blöð-
rek' ^ 6r nu eins °g álfur út úr hól, sagði hún og byrjaði að
)a ur fyrir þumli.
eT’ v>ð segjum víst engar sérstakar fréttir, svaraði Sig-
__ s°nur hennar.
s°n ^Uasi visr sllir við styrjöld þá og þegar, sagði frú Jóns-
Al„ eir tei)a5 að kommúnistahættan hafi heldur aukizt en hitt.
hryllilegt.
.. ^sköp eru að vita, hvernig heimurinn er.
búijm ^rinS^e e® iari °g Hti inn til læknishjónanna. Ég er marg-
ÍEekn' ^ hvi að koma til þeirra, ef ég ætti leið hér um, sagði
aftur ^11/.111’ Ste® UPP °g tevgði sig, svo að hann var nærri dottinn
_ yfir koffortið.
inn 0^U vi®’ Sveinn. Bíddu. Ég þarf að tala, sagði prófessor-
® eit á viðstadda yfir gleraugun. Ég hef verið að hugsa.
nrðUr