Eimreiðin - 01.04.1953, Síða 30

102
HEIMSÓKN
eimreiðiN
um kossi á vanga gömlu konunnar og bætti svo við: — Mikið
var nú gaman að koma til þín, og ég vona að þú látir okkur
vita, ef þú þarft einhvers með. Bless!
— Vertu blessuð, góða mín, og guð launi þér fyrir mig, sagði
tengdamamman, eins og negld við gólfið, og starði á eftir frúnni-
Það sópaði að henni, þegar hún snaraðist út með glösin milh
fingranna.
— Þú reynir að nota þér þetta, sem við skiljum eftir, mamma-
Prófessorinn óg flöskurnar i hendi sér og kinkaði kolli til leif-
anna á borðinu. Svo kyssti þessi stóri sonur móður sína og fór
út á eftir eiginkonu sinni.
Eftir stutta stund var bíllinn horfinn. Hann skildi aðeins eftn'
rauðleitan rykmökk á veginum upp úr gilinu, og rykmökkurinn
hvarf líka.
Gamla konan greip niður í rúmshornið eftir prjónunum sinum-
Blómin voru farin að visna, og nokkur rósablöð hrundu af stöngl-
unum, þegar hún kom við umbúðirnar. Það var orðið of seint
að láta þau í vatn. Jæja. Hún settist hjá þeim og tók til við
þumalinn, þar sem frá var horfið kvöldið áður. Það var líka
komið mál til, þvi að hún var búin að lofa þessum vettlingum
í dag. Það var sjómaður niður í stað. Hún var orðin á eftn'
áætlun. Ef allt hefði verið með felldu, ætti hún að vera búin
að fitja upp á nýjum. Þessir vettlingar tilheyrðu gærdeginum-
en það hafði hún nú fyrir afmælið og allt hitt. Kannske er það
nú fyrir sig að tefjast um hálfan þmnal, meðan fólk er að yfir-
gefa þriðja aldarfjórðunginn og halda yfir á þann fjórða, já, ef
hver dagur heimtaði ekki sína vettlinga án f}TÍrvara. Henm
veittist orðið fullerfitt að veita sér daglegar lífsnauðsynjar fyrir
sjö og fimmtíu, enda voru víst allar aðrar prjónakonur farnar
að selja vettlingana á átta krónur. Það var svo sem ekki endi-
lega alveg sjálfsagt, að Bogga í Efstakofanum yrði til eilifðar-
nóns með lægri prísa á prjónlesi sínu. Einhvern tíma verður
allt fyrst.
Þegar hún hafði lokið við þumalinn, tók hún til óspilltra
málanna við að ryðja borðið, bera leifarnar fram í eldhús og
koma tómu flöskunum á afvikinn stað.
Baðstofan í Efstakofanum fékk við það aftur dálitið af sínum
persónulega svip, en þó var tvennt eftir. Fimmtíu ára gamaB