Eimreiðin - 01.04.1953, Qupperneq 39

EIMREIÐIN
YFIRLITSSAGA SKÓGVAXTAR
111
Skógien(j- 0g viðarland hefur á öllum timum Islands byggðar
erið mikill stuðningur um afkomu landsmanna. Skógviðurinn
r Verið hafður til húsagerðar, eldsneytis og kolagerðar. Kjarr-
1. rinn hefur verið notaður sem tróð í húsaþök, til eldsneytis,
agerðar, fóðurdrýginda og fóðurbætis. Fjalldrapi og víðiteg-
lr kafa notazt til beitar og fóðurdrýginda. Allra þessara nota
91 a'rm þörf, og ekkert réttmætt ásökunarefni, þótt nýtt væru,
ains og þörf krafði. Hitt er ekki réttmætt ásökunarefni heldur,
0 f fyrri tíma menn kynnu ekki aðferðir skógfræðimanna nú-
timan
landi
s um meðferð skóglendis. Það er ekki sjáanlegt, hvernig
smenn hefðu getað komizt af, án þess að nota skóginn, kjarr-
a£ !nn °S viðarlendið. Þeim notum má þakka það, að þjóðin lifði
1 ioudinu. Skógurinn vex og endurnýjast, en skóganotin og
- Ugaröflin gátu eigi að síður orðið meiri á ýmsum tímum en
rnJrjuninni nam. Það lýsir þó ekki ofnotkun stórskógarins,
ann er látinn standa, þar til hann bíður ellidauða, sbr. til-
j.^. aöar frásagnir hér að framan. Það sést einnig af söguyfir-
u^nu’ mannshöndin og sauðbeitin hafa ekki verið ein að verki
eVÓingu skóganna. Öskuföll hafa gengið yfir landið á öllum
m °g hnekkt skógunum. Kunnust dæmi um afleiðingar ösku-
j 7g^ ^ ^óghmdið eru frásagnirnar tvær frá 18. öldinni, 1755 og
' ttskufallið frá eldgosunum þau tvö ár olli því, að nærri
ýa® til algjörrar skógauðnar horfði.
Uið 9 rinium er skógarhögg til húsaviðar og kolagerðar fallið
r- Skógarhögg er nú ekki orðið annað en það, sem skógfræði-
er if- skóglendinu gagnlegt. Sauðbeit er það eina, sem um
ent- Síðan skógarvernd hófst fyrir nærfellt hálfri öld, bendir
eyusla
ekki
ej^. an til þess, að í hæfilega grisjuðu skóglendi sé sauðbeitin
kelö SÍ''ai'iie® Þeim skógarvexti, sem eftir er látinn til að vaxa upp,
1 1 miklu fremur gagnleg í sumu tilliti. Um hitt er ódeilan-
t aÓ sauðbeit má ekki líða þar, sem ætlað er að ala upp
Uplöntur.