Eimreiðin - 01.04.1953, Síða 58

SIGLING
Hve hafið er fagurt á lognblíðum Ijósum degi.
Og lítið og veikbyggt skip
siglir frá ströndu í vorþey, og veit það eigi,
að veröld á annan svip.
Og vorgolan hjalar, og bárurnar Ijósu sér leika
léttstígar, mildar á brá.
Þær dansa brosandi, skemmta skipinu veika,
er skilur ei þeirra vá.
Skjótt haustar og syrtir, og gustmikil nálgast nóttin,
nornarleg, dökk á brún.
í skipinu vaknar kvíðinn, efinn og óttinn,
því enginn fær þýtt hennar rún.
Og skuggarnir þéttast og skrifa sitt tröllaletur
í skjálfandi hjarta þess manns,
er siglt hefur lengi seglum þöndum, og getur
ei séð til hins þráða lands.
Og skipið hans strandar við ísnúnar eyðinafir,
og ekkert því bjargar á jörð.
Svo máttugir eru skugganna skíru stafir
og skapa örlög svo hörð.
Og himnarnir gráta yfir örlögum ógæfumannsins
og andvarpa þungt af sorg.
En þaðan berst hjálp til að leiða hann heim til landsinSi
að Ijóssins og friðarins borg.
Sigurdur Sveinbjörnsson.