Eimreiðin - 01.04.1953, Qupperneq 80

152
MÁTTUR MANNSANDANS
EIMREIÐl*
Sjálfsmorð og morð myndu hverfa með öllu. Menn myndu láta
velferð sinna ódauðlegu sálna sitja fyrir manndrápum og styrj'
öldum. Því að þá væri það orðin óskeikul vissa hvers einasta
manns, hversu hræðilegur glæpur það er að þyrla ófullkomnuI1,
meðbræðrum sínum yfir í annað líf fyrirvaralaust og valda me^
því ógn og skelfingu í þessum heimi á komandi tímum.
Hve óumræðilega mikilvægt er hverjum þeim, sem gengur
með sjálfsmorðshugsanir, að vita það, að við getum ekki dá$-
Hann vissi þá um leið, að sjálfsmorð getur aldrei losað hann
þjáningu hans. Það mundi þvert á móti valda honum mör^
þúsund sinnum meiri þjáningu en hann vill losna við — þjáU'
ingu, sem væri mörg þúsund sinnum erfiðara að uppræta eJ1
þá þjáningu, sem hann á við að búa.
Morðinginn greiðir einnig milljón sinnum hærra gjald fyr,r
glæp sinn en nokkur aftaka hans megnar nokkurn tíma að greiðð'
Sannleikurinn er sá, að með þvi að kveða upp dauðadóm yf11
morðingjanum, er þjóðfélagið að refsa sjálfu sér. Það svipt11
hann holdslíkamanum með aftökunni og varpar honum út í til'
veru annars heims með morðhugsanir sínar, þaðan sem þ001
dreifast og gegnsýra andlega umhverfið hér í heimi, eins
sykurinn leysist upp í dæminu, sem áður er nefnt. Á þenna11
hátt getur hinn „dauði“ morðingi náð valdi á líkömum annarU'1'
í svefni eða með vitundarklofningu þeirra, og þannig valdið flelfl
morðum og sjálfsmorðum.
Ég vildi því af heilum hug beina þeirri ósk til máttarvaldanR8'
að afnema með öllu dauðarefsingu, og láta í þess stað koma
betrunaraðferðir, ekki refsingu, því að hún grundvallast á úreh11
siðfræði, heldur lækningar, svo sem andlegar aðgerðir, sen1
hreinsuðu syndarann af kröm hans.
Við rannsóknir á þessum efnum nýt ég aðstoðar manna, sel>1
í dáleiðslu rekja skráða sögu hins liðna í lífi manna og sjá ja^j
vel inn í framtíðina, —- sanna með því, meðal annars, að tím1
og rúm eru aðeins afstæð fyrirbrigði og í raun og veru hvorní*
til.