Eimreiðin - 01.10.1953, Qupperneq 31

e*MREIÐIN
ÞAÐ ÞYRFTI AÐ PRESSA BUXURNAR
267
stofunni. Ég fann að forstjórinn, sem var um leið skrifstofustjóri,
Var farinn að líta mig óhýru auga.
Loksins ákvað ég að gera fyrstu tilraunina og halda mér við
einfaldasta dæmið: buxurnar. Þar var ég þó viss um, að ég var
í tnínum fulla rétti.
£g man það ennþá, eins og það hefði skeð í gær, svo að ég
tali nú eins og upp úr bók. Það var lygnt júníkvöld. Loftið var
bungt og heitt. Ég tók ekki strætisvagninn, heldur gekk heim
td að sefa taugarnar. Ég titraði, maður, allur af spenningi. Nína
kallaði á mig strax og ég kom inn úr dyrunum til að segja mér,
að ein vinkona sín væri nýbúin að ala barn. Ég settist strax að
skrifborðinu, tók upp blöð full af innfærslum, sem ég hafði með
^161- í þessu skyni. Allt var þaulhugsað. Það var ekkert það atriði,
sem mér gat yfirsést í þeirri atburðakeðju, sem nú átti að ske.
ÞÚ sem taflmaður ættir að geta gert þér það í hugarlund frá
skáklistinni.
Ég settist sem sagt við borðið. Leikurinn var hafinn. Ég fór
3 fir einn dálk og skrifaði útkomuna niður á laust blað. Þú
getur því nærri, að ég notaði aldrei þær tölur. Þær hefðu sjálf-
Sagt kostað mig stöðu mína. Nína var einmitt að enda við að
skoða rósótt efni, sjálfsagt í tuttugasta sinni, sem hún hafði
keypt fyrir tveim dögum í sumarkjól. Hún hlaut því að hafa
litið að gera. Ég lagði blýantinn frá mér á borðið með ákveð-
lr*ni handsveiflu. Og það glumdi lítillega við um leið.
'— Heyrðu, yndið mitt, sagði ég, gekk til Nínu og strauk
henni um báða vanga. Hún leit á mig i glaðri eftirvæntingu.
Heldurðu að buxunum mínum myndi veita af að fá ofurlitla
Pressingu? Svipur hennar breyttist á broti úr sekúndu, og hún
'eit með fyrirlitningu niður á hnén á mér.
Og ég sem hélt, að þú ætlaðir að stinga að mér einhverri
glaðningu, svona að óvörum. Það getur aldrei gerzt neitt spenn-
artdi. Alltaf þetta sama hversdagsjag. Þetta sagði hún eins og
Vlð sjálfa sig, innilega hrærð af sinu dapra hlutskipti. En svo
sklpti hún allt í einu um tóntegund:
'— Jæja, komdu þá með buxurnar. Það er bezt að ég taki
þær núna fyrir matinn.
Lessu var ég að bíða eftir. Ég man, að ég svaraði: