Eimreiðin - 01.10.1953, Síða 65

eimreiðin
MÁTTUR MANNSANDANS
301
mörkum trúar og vantrúar, myndu eiga á hættu að verða fyrir
áföllum, jafnvel sturlast.
Sannlega segi ég yður, að margir þeir fyrirburðir, sem heims-
hyggjan hefur lýst fjarstæðu, hafa gerzt og gerast enn í dag.
Hinar undraverðu frásagnir Nýja testamentisins af kraftaverk-
urn, táknum og stórmerkjum, Hvítasunnuundrinu, lækninga-
kraftaverkunum, sýnunum, eru allar sannar, eða hafa að minnsta
kosti allar getað gerzt. Þær eru fyrirboði þess nýja lífs, sem
Rtannkynið á í vændum: Þess lífs, sem stendur svo langtum
framar því takmarkaða og hálf dýrslega lifi, er vér nú lifum,
sem fögur blómjurtin stendur ofar moldinni, sem hún er vaxin
úr. Það, sem sögurnar í Heilagri ritningu sýna oss svo sem i
skuggsjá, á eftir að opinberast í þeim heimi, sem nú er að bylt-
ast og breytast fyrir augum vorum.
Sé Nýja testamentið lesið í ljósi þeirra staðreynda, sem ég
hef verið að segja ykkur frá, fæst þar staðfesting á veruleika
þess ósýnilega heims, sem mannshugurinn er að fá aðgang að
tneð því að þroska með sér dásamlegar náðargáfur. Þú mátt
ekki láta það valda þér vonbrigða, þó að þessar náðargáfur geri
ekki vart við sig hjá sjálfum þér. Vér erum öll eitt í andanum,
°g mismunur er á náðargáfum, en andinn hinn sami, eins og
Páll postuli sagði réttilega. Á hinn bóginn skyldurðu varast
að neita tilveru sálrænna krafta með öðrum, þó að þú hafir
aldrei þroskað þá með þér sjálfum. Ef þú þráir að ganga úr
skugga um að til séu ósýnilegir heimar, sem þú ekki færð
skynjað, skaltu ímynda þér, að þú lifir í heimi, þar sem allir
nema örfáir séu blindir, en þessir örfáu séu aðeins að byrja
að fá sjónina. Myndu ekki þeir blindu eiga erfitt með að trúa
furðulegum frásögnum þeirra, sem sjónina hefðu öðlazt? Vissu-
Hga. Þó væru þær frásögur ekki annað en lýsingar á nýrri út-
sýn yfir hinn gamla heim vor allra. Sama er að segja um hina
nýju útsýn, sem fengizt hefur á síðustu tímum. Rannsóknir
á sálarlífi voru hafa birt oss þessa útsýn, sem er su sama og
hjarmaði af á fyrstu timum kristninnar, og alltaf hefur beðið
vor 0g aldrei hulizt til fulls, þrátt fyrir myrkur hleypidóma,
unz sá dagur kemur, að hún blasi við i fullum ljóma, og allir
öðlast „æðri sýn“ um hin hærri svið lífsins.
Kirkjutrúin virðist í aðalatriðum hafa misst sjónar á þessum