Eimreiðin - 01.01.1964, Síða 79

EIMREIÐIN
67
þess og hann ætlaði ekki að hlífast
við að auðmýkja sjálfan sig. „Það
Vat' eitthvað óvenjulega fagurt og
ynclislegt við hana Ellen mína, og
verð að koma Mary í skilning
það. Það mun hjálpa henni til
þess að verða sjálf fögur og yndis-
'eg kona,“ hugsaði hann fullur ein-
1;egni og trausts á haldleika Jaess-
arar ákvörðunar sinnar.
Klukkan var orðin ellefu, Jregar
11 ann kom að dyrurn hesthússins og
Harney Smithfield, Duke Yetter og
iainir, sem vanalega voru Jjar sam-
an komnir, sátu enn og töluðu sam-
an- Barney Smithfield tók við liest-
lnnm hans og fór með hann inn í
myrkrið í hesthúsinu. Læknirinn
stóð kyrr nokkur andartök og hall-
aði sér upp að hesthúsveggnum.
Næturvörður bæjarins stóð hjá
hópnum við hesthússdyrnar. Hann
°g Duke Yetter fóru að þrátta um
eitthvað, en læknirinn hevrði ekki
0rðaskil og heldur ekki háværan
idátur Dukes, sem skopaðist að
’eiði næturvarðarins. Einkennilegt
itvarflandi hugarástand hafði náð
tókurn á honum. Það var eitthvað,
Sem hann endilega og umfram allt,
ætlaði að gera, en hann gat ekki
munað hvað Jrað var. Var það eitt-
llvað, sem snerti konuna hans, Ell-
en» eða Mary dóttur hans? Myndir
Jiessara tveggja kvenna runnu á ný
saman í huga hans, og eins og til
að gera illt veiæa, bættist Jtriðja
myndin við í þessa ringulreið,
tttyiid konunnar, sem hann hafði
’týlokið við að hjálpa til að ala
óarn sitt. Allt var ein síflækja.
Hann lagði af stað yfir götuna að
innganginum í fordyrið, þar sem
stiginn lá upp á loftið að skrifstofu
hans, en stanzaði á miðri leið og
horfði í kringum sig. Barney Smith-
field kom nú aftur frá Jrví að leiða
hest læknisins að stalli og lokaði
hesthússdyrunum. Ljósker, sem
hékk yfir dyrunum, dinglaði til og
frá! Það kastaði fáránlegum, dans-
andi ljósglömpum yfir andlit og
líkama mannanna, sem stóðu við
húsvegginn og héldu áfram að
Jtrátta.
Mary sat við gluggann í skrif-
stofu föður síns og beið þess að
hann kæmi heim. Hún var svo
niðursokkin í hugsanir sínar, að
hún heyrði ekki rödcl Dukes Yetter,
sem var að tala við mennina niðri
á götunni.
Þegar hún hafði séð Duke koma
inn í götuna, hafði reiði hennar frá
Jrví fyrr um kvöldið, blossað upp á
ný, og hún sá hann í huganum
koma í áttina til sín í aldingarð-
inum, með ísmeygilegt sjálfsöryggi
karlmannsins í svipnum, en áður
en varði gleymdi hún honum alveg
og hugsaði eingöngu um föður
sinn. Atvik frá æsku hennar rifj-
aðist upp og sótti á hugann. Kvölcl
eitt í maí, Jiegar hún var fimmtán
ára, hafði faðir hennar beðið hana
að koma með sér í ökuferð út í
sveit. Hann var að fara í sjúkra-
vitjun til konu á bóndabæ, sem
var í fimm mílna fjarlægð frá
Huntersburg, og það hafði rignt
talsvert svo vegirnir voru Jiungfær-
ir. Það var orðið dimmt Jjegar Jjau
kornu að bóndabænum. Þau fóru