Eimreiðin - 01.01.1966, Blaðsíða 102

90
ElMRElÐlN
Ein leikkonan, Helga Harðardótt-
ir, vann þarna til dæmis gott af-
rek, þó að áhugamennskan sé ekki
tekin með í reikninginn. Og leik-
stjórinn, Klemenz Jónsson, á heið-
ur skilið fyrir elju sína og nær-
færni.
Loks hefur „Gríma“ bætt fylli-
lega fyrir Beckets-mistök sín með
sýningu á tveim einþáttungum,
Fando og Lís, eftir spænska „fram-
úrhöfundinn" Arrabal, og Amaliu
eftir þann íslenzka framúrhöfund
Odd Björnsson, sem raunar hefur
áður sézt hér á sviði. Það voru
eingöngu ungir leikarar — að Karli
Guðmyndssyni frátöldum — sem
höfðu veg og vanda af þessari sýn-
ingu. Þeir sýndu allir sem einn
kunnáttu og þroska, sem manni
kom gleðilega á óvart. Einkum var
leikur Arnars Jónssonar í hinu
vandmeðfarna hlutverki Fandos
og Margrétar Guðmundsdóttur í
hlutverki Lís stórathyglisverður.
Kannski er það tímanna tákn, að
það er eins og glíman við „ab-
súrd“-leikformið leysi kunnáttu og
hæfileika þessara ungu listamanna
úr læðing. Það er að vísu meira
en sagt verður um glímu Odds við
það form í einþáttungnum Amal-
íu, en þó sýnir hann þar athyglis-
verð tilþrif, sem benda ótvírætt til
að mikils megi af honum vænta.
Leikfélag Reykjavíkur hefur nú
tekið upp síðdegissýningar og val-
ið til þess þrjá einþáttunga, alla
eftir framúrhöfunda starfandi í
Paris — Arrabal hinn spænska,
írska höfundinn Samuel Beckett
og franskan höfund, Jean Tardieu.
Það var einnig ungt fólk, sem
hafði veg og vanda af þeirri sýn-
ingu og stóð sig með afbrigðum
vel, eins og áður er að vikið. Ber
þar kannski fyrst að geta hins
aldna unglings, Haraldar Björns-
sonar, sem sýndi að hann kunni
svo sannarlega tökin á absúrdisni-
anum og ekki síður en þeir, seni
nær standa þeirri stefnu að árum-
Leikstjórn Sveins Einarssonar a
einþáttungi franska höfundarins,
Tardieu, Ég er kominn til að fa
upplýsingar, var ákaflega nærfer'
in — og þar kom fram á svið ung-
ur leikari, Bjarni Steingrímsson,
sem áreiðanlega má mikils af
vænta. Hann hafði og með hönd-
um leikstjórn á hinum niein-
fyndna stríðsfordæmingareinþátt-
ungi Arrabals, Skemmtiferð á vig'
völlinn, og stóðst þá prófraun
einnig með ágætum, en þar sýndu
hinir ungu leikarar, Borgar GarÖ'
arsson og Arnar Jónssonar, báðm
eftirminnilegan leik. Gísli Hall'
dórsson glímdi við hinn þögula
látbragðsleik í einþáttung Berk-
etts, Leikur án orða, og tókst all'
vel. Rétt og skylt er að geta fjórða
unga leiklistarmannsins, sem þarna
kom við sögu, Sævars Helgasonai,
er reyndist prýðilega þeim vanda
vaxinn að skapa þessum nýstárleg11
þáttum viðeigandi sviðsumgerð.
í þa nn mund sem þetta er ritað,
eru að hefjast sýningar á Gullva
hliðinu í Þjóðleikhúsinu nieð
splunkunýjum skratta og fleni
hlutverkabreytingum. Og svo eru
stórkostlegar sóknaraðgerðir fram-
undan á báðum vígstöðvum "
Dúfnaveizlan í Iðnó og Prjónastof-
an í Þjóðleikhúsinu.