Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1966, Blaðsíða 66

Eimreiðin - 01.01.1966, Blaðsíða 66
54 EIMRElÐlN litlum bókstöfum. En það gerir engan að meiri ritliöfundi. Kann- ske miklu fremur minni — því að þess háttar tiktúrur geta ekki haft áhrif á aðra en fákunnandi lesend- ur ... Hvað fannstu annars athuga- vert við ljóðin? Bókmenntaráðgjafi minn þagði andartak og ég gat ekki getið mér til um hugsanir lians. Eins og ég sagði áðan, lióf hann máls, öll Ijóðin þin eru góð — en það er eins og þau séu of sönn. Of sönn! endurtók ég. Áttu við þetta: „Svei, svei,“ sagði heimska prinsessan, „það er ekki nógu flók- ið“. Já, þú átt kollgátuna, svaraði liann. Og úr þvi að þú vitnar i H. C. Andersen, þá vil ég bceta við: Hvað heldurðu að myndi gerast ef eitthvert óþekkt skáld sendi rist- stjórn „Vindrosens“ Ijóð eins og „Móðirirí' eða „Söngur hjartans“? Viltu með þessu gefa í skyn, sagði ég, að H. C. Andersen sé ekki viðurkenndur sem listamaður? Jú, víst er hann viðurkenndur. En — En kannske of sannur — of liefð- bundinn! greip ég fram í. Einmitt. Þessvegna var liann heldur eliki viðurkenndur sem skáld lengi framanaf. Þá er þetta alltsaman vonlaust! En hefurðu enga hugmynd um, hvernig á að yrkja nýtízku Ijóð? spurði vinur minn. Fylgistu ekki með þvi sem kemur á þrent? Jú, svaraði ég, og mér finnst alls ekki erfitt að skilja tízkuskáldin. í hreinskilni sagt hélt ég bara að þeir væru ekki meiri skáld en aðrir. 0g ég mundi að minnsta kosti aldrei skrifa eftir fyrirfram ákveðinni for- múlu. Þú munt nú samt neyðast til þ^ss, ef þú vilt koma skáldskaþ þinurn á framfœri, sagði vinur minn nreð áherzlu. Þú mátt ekki gleyma þv‘> að þeir, sem hafa ákvörðunarvald- ið, eru akademiskt skólaðir. Það et ef til vill hœgt að skrifa i anda H- C. Andersens þegar um skáldsögur er að rceða, sem er cetlazt til að nat fjöldanum. En Ijóð er ekki hcegt aö selja, það er aðeins hugsað setn skrautfjöður handa skáldinu og rit- stjóranum. Ég lireyfði mótmælum: Er það svo að skilja, að þetta eigi allt að vera grín af auðvirðilegustu teg- und og uppgerðarlæti — og að út- liýsa skuli öllum heiðarlegum til- finningum — nema þegar um fæð- ingu konungabarna er að ræða . - • Ertu viss um að hrifningin af slikum atburðum sé sannari? spurði vinur minn. Já, samkvæmt blöðunum verður maður að trúa því, svaraði ég. Ann- ars vil ég ekki viðurkenna að góðir listamenn komi ekki fram nú a tímum, Jirátt fyrir allt og allt — nteð eða án endaríms. Til dæinis Tove Ditlevsen. Kvæði hennar eru þrungin af sannleika og fegurð. Alveg rétt, sagði hann, en hun hafði hlotið viðurkenningu áður en tizkustefnurnar urðu allsráðandi. Og- Og hvað svo um frelsi listarinn- ar? greip ég aftur fram í. Þetta, sem menn eru alltaf að tala uin að
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.