Eimreiðin - 01.01.1966, Qupperneq 105

ÍÍ,Ð ÍSLENZKA BÓKMENNTAFÉLAG
93
Útgáfustarf Bókmenntafélagsins hefur verið geysimikið að vöxt-
um gegnum árin og haft ómetanlegt gildi fyrir íslenzka menningu
°g bókmenntir. Fyrst framan af gaf það út mikið af alþýðlegum
fræðiritum, en eftir því sem almenn menntun þjóðarinnar óx,
urðu ýmis af ritum þess vísindalegri. Meðal stórverka, sem félagið
befur staðið að er Safn til sögu íslands, Árbækur Espólíns, Biskupa-
sögur, Skýrslur um stjórnarmálefni íslands og skýrslur um lands-
bagi, íslenzkt fornbréfasafn, Þjóðsögur Jóns Árnasonar, Ný jarða-
bók fyrir ísland, Sýslumannaævir Boga Benediktssonar, Landfræði-
Saga Islands og Lýsing íslands eftir Þorvald Thoroddsen, Ljóðmæli
Jónasar Hallgrímssonar, kvæði Bjarna Thorarensen, bréf Jóns Sig-
urðssonar, skáldsögur Jóns Thoroddsen, íslenzkar gátur, skemmtan-
lr> víkivakar og þulur, sem Ólafur Davíðsson sá um, íslenzkar ár-
bðaskrár, Flóra íslands eftir Stefán Stefánsson, íslendinga saga Boga
Melsted, íslenzkir annálar, íslenzkar æviskrár og ótal margt fleira.
Fímarit félagsins, Skírnir, hefur komið út óslitið síðan 1827, en
áður gaf félagið út „íslenzk sagnablöð“ tíu fyrstu árin. Fyrst framan
af flutti Skírnir einkum fréttir heim á Frón og átti ríkan þátt í
skoðanamyndun manna, en síðan 1904 hefur hann verið tímarit
abnenns eðlis, og í honum hafa meðal annars birzt ævisögur margra
merkra íslendinga. Skírnir er elzta tímarit á Norðurlöndum. Nú-
verandi ritstjóri er Halldór Halldórsson prófessor.
Stjórn Bókmenntafélagsins skipa nú Einar Ól. Sveinsson, prófess-
or, forseti, dr. Kristján Eldjárn, þjóðminjavörður, varaforseti, Hall-
dór Halldórsson, prófessor, skrifari, og Einar Bjarnason ríkisendur-
skoðandi, gjaldkeri. í fulltrúaráði eru Steingrímur J. Þorsteinsson,
Prófessor, dr. Broddi Jóhannesson, skólastjóri, og Njörður P. Njarð-
yík, cand. mag.
Eimreiðin leyfir sér að árna Hinu íslenzka bókmenntafélagi heilla
a þessum tímamótum, og lætur í ljós þá ósk, að það megi blómgast
a komandi árum og starf þess mótast af sömu markmiðum og því
voru sett í upphafi, það er að styrkja og viðhalda íslenzkri menn-
lngu og bókmenntum og þar með efla menntun og sóma hinnar
!slenzku Jrjóðar. Jafnframt er ástæða til þess að beina áskorun til
þeirra, sem styðja vilja að þessu markmiði, að Jreir gerist félagar
1 Hinu íslenzka bókmenntafélagi. Það yrði félaginu, íslenzkri menn-
mgu og þjóðerni til styrktar.