Iðunn - 01.02.1885, Qupperneq 14

7 6 Hagnýting náttúrukraftanna.
legt, að úr þessari átt sé framfara að vœnta áðr langt
um líðr.
jpetta getr flóð og fjara unnið í þarfir mannkyns-
ins. Nú víkjum vér að öðru efni, sem Le Bon, sá
er fyrr er getið, hefir talað um í »Eevue scientifiqve.«
Hann setr fram þessi atriði, og reynir til að leysa úr
þeim :
1. Að láta stundaklukku draga sig upp sjálfkrafa,
án þess að skifta sér af henni eða nota annað afl enn
það, sem kemr af þenslu og samdrætti hlutanna fyr-
ir mismun hitans,
2. Að fram leiða það afl úr venjulegum kalksteini,
sem getr knúð úfram sporvagn með 30 manna á
sporvegi um mílu, og leggja eigi annað til enn 100
potta af saltsýru.
3. Að safna saman miklu hrœringarafli og geyma
í keri, sem eigi er þyngra í flutningi enn 1 smálest
af lofti.
jpetta síðasta atriði skulum vér minnast á í þriðja
hluta ritgerðar vorrar, enn tölum nú fyrst um tvö
fyrri atriðin.
Le Bon hefir sjálfr leyst af hendi fyrsta verkið.
Hann hefir notað afl það, er fram kemr t. d. í
járnstöng fyrir mismun hita og kulda, enn liann lief-
ir einungis gert það smálega, og notar það einung-
is á verkstofu sinni. Hann notar einnig þenslu
methylalkohols (trjá-vínanda) til að draga upp
klukku sjálfkrafa, og virðist því í fljótu bragði, að
hann hafi fundið perpctuum mobile (síkvikanda); þessi
útbúnaðr er mjög svo einfaldr. Bnn fullnaðar til-
raunir hafa enn eigi verið gerðar. Til þess að nota
þetta afl, mundi bezt heuta, að hafa málmstengr, þvi