Iðunn - 01.02.1885, Qupperneq 43

Sögukom frá Svartfjallalandi. 105
vera mundi systir hennar. Gúitza þóttist vita, að
konan, sem hann sá þegar hann kom, mundi vera
húsfreyja. Fleira var ekki fólkið á bænum, nema
kerliug ein, er kom út úr kofanum, staðnæmdist
snöggvast í dyrunum, og kallaði til lmsráðanda, er
hún nefndi Pjetur, þessi orð: »|>að á þá að verða á
morgun, í apturelding?« »A morgun, í apturelding«
svaraði hann; »annars höfum við ekki dag yfir
fjallið.... svo framarlega sem gott verður veður«.
»Ekki skaltu kvíða því« segir kerling. Gúitza skildi
ekki, hvað þetta tal átti að þýða, og hirti raunar
ekki um það; hann hafði hugann allan þar sem Anka
var. þegar hún tók af borðinu, spurði faðir hennar
hana þessum spurningum : »Er allt til búið ? körf-
urnar, pokarnir, hringirnir?« »|>að er allt til búið«
svarar hún. »Jæja þá«, segir húsráðandi við gest
sinn; »sjertu búinn að næra þig, þá gakktu nú til
bvíldar«.
Gúitza gat ekki annað gjört. Hann tók dálitla
ferðavoð úr farangri sínum, breiddi hana undir eik, er
stóð bak við kofann, hafði hnakk sinn fyrir höfða-
iug og lagðist til svefns. Hann sofnaði brátt og
Vaknaði um morguninn rjett fyrir dögun. Málklið-
urogysinni í kofanum gerði hann glaðvakandi. Hann
sprettur á fætur og rókur sig strax á húsráðanda.
»j?að er gott!« segir hann. »Jeg ætlaði nú ein-
'uitt að fara að vekja þig .... og ætlaði að spyrja þig
••••«. »Spyrja mig .... um hvað?« »Viltu að þjer
SJ0 fylgt aptur á vegiun, sem liggur til Cettinje,
[böfuðborgarinn í Svartfjallalandi], eða viltu heldur
bíða hjer þangað til við komum aptur; eða mund-
lrðu kjósa heldur að fara með okkur mótiTyrkjan-