Iðunn - 01.02.1885, Qupperneq 47

Sögukorn frá Svartfjallalandi. 109
menn tóku sig út iir hópnum, hljótt og orðalaust,
og fylktu sjer við hlið Pjetri. Skiptist liðið þar með
í tvær sveitir, og varð hin meiri eptir hjá foringjan-
um. Kvennþjóðin skipti sjer í fiokka á sama hátt.
"Var síðan haldið af stað niður af fjallinu ; tók þá
brátt að rökkva. Gúitza fann í myrkrinu, að sljett
varð undir fæti; hann heyrði og hundgá slcammt í
burtu og kýr baula. Síðan var numið staðar í
þjettum hrísrunna. Sumir settust í hvirfing, en
sumir lögðust niður endilangir; allt var í kyrrð og
þögn umhverfis.
Gúitza sofnaði fast, og var vakinn í dögun, liart
uokkuð. »Upp, bróðir .... ekki hafa hátt!« hvíslaði
einhver að honum af þeim sveitungum. Var síðan
baldið af stað aptur, og þegar Gúitza leit við, sá
haun, að nú fylgdi kvennfólkið þeim ekki cptir.
Þegar þeir höfðu gengið um hrfð, hægt og liljóðlega,
var numið staðar aptur við lítinn læk; sást þaðan
«1 bæja skammt í burtu. Allt í einu sást eins og
elding brygði fyrir út við sjóndeildarhring, og fylgdi
bár hvellur. í sama bili heyrðist óp niikið og voða-
legt, og tók bergmálið undir í fjöllunum.
“Uram ! fram !« kallaði Pjetur og brá kníf iir belti
suiu 0g dúði yfir höfði sjer. Iíljóp þá ílokkurinu
b’am og að bæ þeim er þar var næstur. þar var
skíðgarður umhverfis og hlið fyrir. þeír mölvuðu
llPp hliðið og brutust inn. Nú kvað við óp og vein,
°8 heyrðust langa stund eptir að flokkurinn var það-
íarinn og að næsta bæ í sama þorpiuu. þar fór
a sórnu leið, og svo koll af kolli. Á einum stað var
u°kkurt viðnám' veitt og skotið á þá fjelaga. En
enginn varð sár. Höfðu þeir sigur.