Tímarit lögfræðinga - 01.07.1953, Blaðsíða 50

17G
Tímarit lögfrœOinga.
og varnarskjölunum. Þótt svo væri, þá varð það ekki með
öllu víst, nema eitthvað væri, sem máli skiptir, í síðari
málflutningsskjölum, og þess vegna hlaut dómari að lesa
þau öll. Dómari hafði venjulega nauðalítil áhrif á gang
málsins, meðan málfiutningur stóð.
Á þessu varð mikil breyting með ákvæðum inna nýju
laga. Breytingar þær, sem 'hér skipta einkum máli, voru
aðallega þessar, í stuttu máli sagt:
1. Þegar er mál hefur verið þingfest, ber sækjanda að
leggja fram þau skjöl, er mál hana varða og hann byggir
kröfur sínar á. Þetta gildir auðvitað með þeim fyrirvara,
að sækjandi hafi þá aflað þeirra skjala, því að almennt má
hann leggja þau síðar fram, ef ekki verður vanrækslu hans
um kennt eða samþykki verjanda er til þess. Einnig ber
sækjanda að leggja fram greinargerð um málsatvik og
kröfur sínar. Vehjulega eru þær kröfur greindar nægilega
í stefnu. Ef verjandi sækir dóm óstefndur, þá er fullkomin
gröfugerð nauðsynleg í greinargerð sækjanda. Verjandi
skal svo þegar eða eftir frestun máls leggja fram greinar-
gerð sína, þar sem hann tjáir sig um kröfur sækjanda og
atvikalýsingu og gerir kröfur sínar, 105. og 106. gr. Til
þess er ætlazt, að greinargerðir þessar séu stuttar og gagn-
orðar, og að nánari túlkun alls þess, sem aðiljar telja máli
sldpta, fari fram í munnlegum eða skriflegum flutningi
málsins eftir að gagnasöfnun er lokið. Greinargerðir eiga
aldrei að vera fleiri en ein af hálfu hvors aðilja.
2. Að greinargerðum fram lögðum ber dómara að at-
huga, hvort nokkrir þeir gallar séu á málatilbúnaði eða
sakarefni sé svo vaxið, að frávísun máls varði, hvort sem
það er samkvæmt kröfu verjanda eða án hennar, og kveða
upp dóm eða úrskurð þar um. Kæra má niðurstöðu dómara
um þessi atriði samkvæmt 198. gr. laganna, og hvílir þá
málið á meðan.
3. Næsta skref dómara er ákvörðun um munnlegan eða
skriflegan málflutning, og er munnlegur málflutningur
aðahæglan samkvæmt 109. gr.
4. Að þessu loknu skal taka ákvörðun um frest til öflunar