Tímarit lögfræðinga - 01.07.1956, Blaðsíða 34

af hendi og fékk greiðslu fyrir. Er setja átti kassann upp,
komu í ljós erfiðleikar, er ollu því, að sögn J., að S. bað
J. að smíða festingar á lcassann. Krafði J. S. nú um endur-
gjald fyrir verk þetta, en S. neitaði að greiða. Hóf þá J.
málssókn gegn S.
S. krafðist sýknu á þeirri forsendu, að J. hefði hvorki
smíðað járnkassann né festingarnar fyrir hann. Yæri hann
því ekki réttur aðili málsins. Bæri J. að snúa sér til Grinda-
víkurhrepps um greiðslu, þar eð verkið hefði verið unnið
fyrir hreppinn.
Ömótmælt var, að S. hað J. að smíða kassann, svo og
festingar á hann siðar. Hins vegar færði S. ekki sönnur
að því, að hann hefði vakið athygli J. á því, fyrir hvern
smíðin var framkvæmd. Var því talið, að S. sem verk-
beiðandi ætti að bera ábyrgð á greiðslu til J. fyrir verkið.
(DómurB.Þ.R. 12/4 1955.)
Brottfall víxilréttar. — Vangeymsla.
F. höfðaði mál gegn G. og S. til greiðslu in solidum á
skuld samkvæmt víxli, útgefnum af S. og samþykktum
af G.
Stefndu kröfðust sýknu.
Sýknukröfuna reistu þeir aðallega á því, að svo hefði
samizt með þeim og F., að þeir greiddu skuldina sam-
kvæmt víxlinum smátt og smátt með bifreiðarakstri í
hans þágu.
Vörn þessi komst ekki að í málinu gegn andmælum F.,
þar sem hér var um víxilmál að ræða, sbr. 208. gr. eml.
Hins vegar kom í ljós, að víxillinn hafði ekki verið af-
sagður. Var því talið, að víxilréttur gagnvart útgefanda
væri niður fallinn fyrir vangeymslu, sbr. 70. gr. víxillaga.
S. var því sýknaður af kröfum F. í málinu, en hins vegar
voru kröfur hans á hendur G. teknar til greina.
(Dómur B.Þ.R. 20/3 1956.)
160