Tímarit lögfræðinga - 01.07.1956, Qupperneq 42

og fyrr greinir. Þegar höfð var í huga fyrrnefnd takmörk-
un á skaðabótarétti í loftferðalögunum, þótti verða að telja
þá reglu gilda að ísl. rétti, að skaðabótaréttur farþega í
innanlandsflugi væri einnig takmarkaður, a. m. k., er svo
stæði á sem hér, enda óeðlilegt, að réttur slíkra farþega
sé að þessu leyti meiri en fólks utan flugvélar eða far-
þega í flugi milli landa. Við ákvörðun þess, við hvaða
fjárhæð ætti að miða takmörkunina, þótti sýnt, að liámark
skaðabótafjárhæðar í 34. gr. loftferðal. væri ekki miðað
við livern tjónþola, heldur mættu bætur samtals ekki fara
fram úr þeirri fjárhæð. Hins vegar þótti liámarksákvæði
þetta úrelt orðið. Þótti rétt að miða takmörkunina við það
liámark, sem greint er í lögum 41/1949 (Varsjársam-
þykktin), en það reyndist svara til ísl. kr. 135.038.92. Þótti
sýnt, að ekkja G. og dóttir hefðu beðið meira tjón en
þeirri fjárhæð nam, og var F. því dæmdur til greiðslu
hennar að frádregnum kr. 30.000,00, sem var tryggingar-
fjárhæð, sem keypt hafði verið til lianda hverjum far-
þega, sem með flugvélinni var, en fjárhæð þessi hafði
þegar verið innt af hendi.
(Dómur B.Þ.R. 6/6 1956.)
Skaðabætur utan samninga. Ábyrgð atvinnurekanda.
1 júní 1953 var bifreið B. á verkstæði R. til viðgerðar.
Stóð bifreiðin á palli yfir vinnugryfju í verkstæðinu.
Maður, sem vann við bifreiðina, stóð í tréstiga, er lá niður
í gryfjuna á móts við hægra grindarnef bifreiðarinnar.
1 stiga þessum stóð einnig B. og aðstoðaði mann þenna.
Á fyrrnefndum palli aftan við bifreið B. stóð bifreið J.,
sem einnig var til viðgerðar á verkstæðinu. Var nemi á
verkstæðinu að gera við bifreið þessa. Er liann liafði
lokið viðgerðinni, settist hann undir stýri bifreiðarinnar
og ræsti vélina. Gætti hann þess ekki, að vél bifreiðarinn-
ar var tengd í gír. Rann hún áfram og rakst aftan á bif-
reið B., sem kastaðist á B. og mann þann, er við hana
168