Tímarit lögfræðinga - 01.07.1956, Qupperneq 52

fór hann enn frem á viku frest í sama skyni. Synjaði D.
um frekari frest. Var atriðið þá tekið til úrskurðar. Féll
úrskurður á þá leið, að G. var synjað um frestinn. Dr-
skurð þenna kærði G. til Hæstaréttar. D. taldi kæru þessa
órökstudda og einungis gerða til að tefja málið og valda
sér tj óni. Krafðist hann þess, að kærumálið yrði því aðeins
afgreitt til Hæstaréttar, að G. setti tryggingu að fjárhæð
kr. 12.000.00 fyrir tjóni því, er D. kynni að verða fyrir
af drætti málsins.
Þar eð málavextir voru glöggir og sjnt þótti, að kæra
úrskurðarins væri á engum rökum reist, þótti rétt með vís-
un til 2. mgr. 199. gr. einkamálalaganna að synja um af-
greiðslu kærumálsins til Hæstaréttar, nema G. setti trygg-
ingu, sem þótti hæfilega ákveðin kr. 5.000,00.
(Úrskurður B.Þ.R. 21/3 1955.)
Víxilmál. — Málskostnaður.
S. þingfesti samtimis 5 víxilmál á hendur K. og G. til
heimtu jafnmargra víxla. Stefndu véfengdu ekki greiðslu-
skyldu sína á fjárhæðum víxlanna, en töldu, að S. hefði
borið að stefna í einu máli til greiðslu allra víxlanna. 1
stað þess hefði hann höfðað 5 mál í þeim tilgangi að fá
dæmdan málskostnað í öllum málunum, án þess að skeyta
nokkuð um hag K. og G. Ætti hann því engan rétt á máls-
kostnaði. Þvert á móti bæri honum skylda til að greiða
K. og G. málskostnað.
Talið var, að S. hefði verið í sjálfsvald sett að höfða
sérstakt mál til heimtu hverrar víxilfjárhæðar. Var K. og
G. því gert að greiða málskostnað í öllum málunum.
(Dómur B.Þ.R. 27/11 1956.)
G. M. G.
178