Tímarit lögfræðinga - 01.12.1988, Blaðsíða 7

Eftir lát foreldra sinna fluttist Hafsteinn frá æskuslóðum sínum f Hafnar-
firði til Reykjavíkur. Bróðir hans, Jón Haukur, er kvæntur Þóru Margréti
Jónsdóttur, systur Eyjólfs Konráðs Jónssonar, hrl. og alþingismanns. Þær
mægðir réðu því, að Hafsteinn fluttist í íbúð Eykons að Blönduhllð 2 og þar
bjuggu þeir saman næstu árin. Við, nokkrir af bekkjarfélögum Hafsteins,
tókum að venja komur okkar í Blönduhlíðina, og þá hófust kynni okkar við
ýmsa úr vinahópi Eykons, aðallega úr Verslunarskólanum, en þaðan lauk
hann prófi 1949. Hann var þá laganemi eins og margir okkar hinna. Bráð-
lega myndaðist góður vinahópur 10—15 ungra manna, sem hafði Blöndu-
hlíð 2 sem eins konar sameiginlegt félagsheimili. Hópur þessi hlaut fljótlega
nafnið Blönduhlíðarklíkan, og seinna meir Eykonsklíkan, enda héldum við
þétt saman. Við höfðum allir mikinn áhuga á félagsmálum og stjórnmálum
sérstaklega og sátum stundunum saman í Blönduhlíðinni, áttum langar rök-
ræður um samfélagið, þróun í stjórnmálum, einstaklingsfrelsið og sósíal-
ismann. Hugsun okkar og umræða var öll mjög í ætt við það, sem f dag er
kallað frjálshyggja, en snerist þá oftsinnis um andstöðuna við kommúnism-
ann og mun meir en nú er, enda var veldi hans annað og meira í þá daga.
Hafsteinn lagði drjúgt af mörkum í alla þessa umræðu, en hafði ekki
áhuga á að taka þátt í hinni opinberu stjórnmálabaráttu með sama hætti
og við ýmsir gerðum. Eykon gnæfði þar þó langt yfir okkur alla og hafði
lika til þess mesta hæfileika og þrautseigju. Hafsteinn hafði framar öðru
áhuga á lögfræðináminu og tók ríkan þátt i félagsstarfi laganema. Hann
var í stjórn Orators um skeið og formaður félagsins 1951—52.
Svo vildi til að um það leyti, sem við Hafsteinn og fleiri vorum að Ijúka
laganáminu 1953, var ný reglugerð að taka gildi um það og tilhögun prófa
í þeirri grein. Hlutfallslega margir laganemar luku því prófi árin 1953 og 1954
og þáverandi málflutningsmönnum leist ekki nógu vel á, að allur þessi fjöldi
nýútskrifaðra lögfræðinga hópaðist í stéttina á skömmum tíma. Því reyndist
afar erfitt að fá heimild til að flytja í þeirra nafni þau prófmál, sem þurfti til
að öðlast réttindi héraðsdómslögmanna. Því fór svo, að fæstir þeirra, sem
útskrifuðust úr lagadeild í september 1953, lögðu málflutningsstörf fyrir sig
á lífsleiðinni. Mér telst svo til, að Hafsteinn hafi verið sá eini af okkur, sem
varð hæstaréttarlögmaður.
Þegar að afloknu lögfræðiprófinu í október 1953 réðst Hafsteinn til LÍÚ,
fyrst sem erindreki samtakanna, en 1960 var hann ráðinn skrifsíofustjóri
þeirra. Starfið hjá LÍÚ féll Hafsteini vel I geð. Hann hafði kynnst útgerð all-
náið í Hafnarfirði, m.a. hjá föður sínum, sem var ötull athafnamaður í útgerð
þar og togaraskipstjóri, m.a. á fyrsta nýsköpunartogara Hafnfirðinga, b.v.
Bjarna riddara. Hafsteinn þekkti vel til sjómennsku og hafði verið háseti á
þeim togara t leyfum frá námi. Hann ávann sér miklar vinsældir meðal sam-
starfsmanna sinna I LÍÚ og hjá útgerðarmönnum, einkum sakir ráðhollustu
sinnar og lapni I margvíslegum samningum.
Á árinu 1962 skiptir Hafsteinn um starf og er kosinn bæjarstjóri I Hafnar-
firði. í því starfi þurfti Hafsteinn að kljást við mörg og erfið viðfangsefni.
Þrátt fyrir þröngan fjárhag bæjarsjóðs var ráðist I stórframkvæmdir eins og
lagningu Fjarðargötu og breikkun Reykjavíkurvegar og Lækjargötu til að
bæta samgönguleiðir að og frá Hafnarfjarðarbæ. Mest um verð var þó án
efa samningsgerð bæjarins um álverið I Straumsvík. Þar reyndi mjög á frá-
205