Tímarit lögfræðinga - 01.12.1988, Blaðsíða 71

jafnmisjafnir og mennirnir eru margir. Ég held a5 óhætt sé að segja að dóm-
arar eigi fullt í fangi með að skrifa forsendur dóma þannig að lögfræðingar
skilji þær, hvað þá heldur allur almenningur. Persónulega færi ég ekki fram
á meira en að forsendur væru þannig lögfræðilega samdar að unnt væri að
skilja þær strax. Því er aldeilis ekki að heilsa, svo sem ég hef reynt við samn-
ingu dómaskrár í stjórnsýslurétti síðastliðin tíu ár. Auðvitað er það göfugt
markmið að forsendur dóma yrðu þannig samdar að allir skildu þær, líka
börn. Slíkt markmið er einfaldlega ekki raunhæft. Hér sem ella verður að
meta hagsmuni. Ég tel, eins og áður segir, að hagsmunir hins almenna
manns séu þeir einir að fá úrlausn mála sinna hjá lögskipuðum úrskurðar-
aðilum og að hann hafi engan áhuga á sérskoðunum lögmanna, lagakenn-
ara eða annarra lögfræðinga á „gæðum“ forsendna. Þar fyrir utan held ég
að hinir lærðu menn yrðu hvort sem er sjaldnast sammála um gæðin. Eða
hvernig stendur á því að menn sætta sig við úrlausn í máli þar sem engar
forsendur eru skrifaðar? Alveg er ég viss um að niðurstaða í slíkum málum
veldur dómara jafnmiklum heilabrotum og í þeim þar sem hann setur forsend-
ur á blað. Spurningin ætti þess vegna miklu frekar að vera um það að hve
miklu leyti ætti yfirleitt að skrifa forsendur dóma. Sennilega er það þó rétt
að I réttarríki verði það að vera, svo sem bæði Hjördis og Þór taka fram.
Hins vegar er það enn skoðun mfn að forsendur dóma eigi að vera í sem
allra stystu máli, en auðvitað ,,góðar“!
Björn Þ. Guðmundsson
FRÁ ORATOR
Nokkuð er nú um liðið frá því að fréttir hafa borist af Orator, félagi laga-
nema, á síðum Tímarits lögfræðinga og þykir ráð að bæta úr því. Sökum
þagnar þessarar, en síðast bárust fréttir af Orator i 1. tbl. 1986, mun verða
drepið stuttlega á helstu viðburði f starfsemi félagsins á umliðnum árum í
nokkuð réttri tímaröð.
Starfsárið 1986—1987 ríkti Þórður Bogason sem formaður. Á því starfs-
ári var Saga Orators gefin út, en þeirri útgáfu hafði stjórn Jónasar Guðmunds-
sonar ýtt úr vör árið áður. Kom Sagan út þann 16. febrúar, á hátíðisdegi
Orators. Við sama tækifæri var dr. Ármann Snævarr gerður heiðursfélagi
Orators, en óhætt er að segja að fáir hafi verið betur að þeirri vegsemd
komnir en hann sökum áratuga óeigingjarns starfs f þágu laganema. Enn er
þess að geta að Þorvaldur Garðar Kristjánsson var á árshátíð þessari sæmd-
ur gullmerki Grágásar, en hann er stofnandi Úlfljóts, tímarits laganema. Um
þær mundir varð tímaritið fertugt. í framhaldi af útgáfu Sögu Orators var
ráðist í stofnun Bókaútgáfu Orators og var stofnfundur hennar haldinn 23.
júlí 1987. Hefur verið unnið mikið og óeigingjarnt starf á hennar vegum, mest
í sjálfboðavinnu. Eiga þar helst þakkir skyldar þeir Þórður Bogason, Ólafur
Ólafsson og Páll Hreinsson. Hefur útgáfan á þeim árum sem hún hefur starf-
að gefið út Samningarétt eftir dr. Pál Sigurðsson auk útgáfu annarra kennslu-
bóka til notkunar í lagadeildinni.
269