Tímarit lögfræðinga - 01.09.2003, Qupperneq 5

svo og það að í tvö síðustu skiptin sem skipaðir voru dómarar hafi ráðuneytis-
stjóri og héraðsdómari verið skipaðir og nú sitji aðeins einn dómari í réttinum
sem verið hafi sjálfstætt starfandi lögmaður. Að dómi þess er þetta ritar eiga
sjónarmið af þessum toga lítinn rétt á sér og eru óheppileg. Er um það vitnað til
þess sem sagt er hér að framan.
Hvað gerist svo í framhaldinu? Þegar lesin er lýsing sú á menntun og störfum
umsækjenda sem fram kemur í umsögn Hæstaréttar er ómögulegt annað, þótt
öllum velvilja sé beitt í garð þess sem stöðuna fékk, og hann á velvilja skilinn,
en að komast að þeirri niðurstöðu að dómsmálaráðherra hafi skipað þann
umsækjanda sem minni hæfni hefur til starfsins en flestir aðrir umsækjendur
svo ekki sé meira sagt. Nekt hins pólitíska valds er hér svo auðsæ að víða þarf
að fara í tíma og rúmi til að finna hliðstæður. Þegar dómsmálaráðherra hefur
verið spurður í fjölmiðlum um forsendur hans fyrir skipuninni þá hefur hann,
auk þess að tíunda að hinn skipaði hafi stundað nám vetrarlangt í evrópurétti og
lokið góðu prófi, tekið að láni orðalag Hæstaréttar og lýst þeirri skoðun sinni að
viðkomandi umsækjandi hafi að sínum dómi verið heppilegastur fyrir réttinn að
þessu sinni. Dómsmálaráðherra hefur ekki þurft, út frá pólitísku sjónarmiði séð,
að fara orðum um hæfni umsækjenda, enda gerði Hæstiréttur það ekki heldur
berum orðum.
Sem fyrr segir er ekki séð fyrir endalokin á þeirri atburðarás sem nú er á
ferðinni vegna síðustu skipunar dómara í Hæstarétt. Hver sem þau verða hlýtur
á einhverju stigi málsins að teljast eðlilegt að þar til bærir aðilar skoði hvort
ekki sé full ástæða til að taka til umræðu og endurskoðunar þær reglur sem nú
gilda um skipun dómara, ekki síst skipun dómara í Hæstarétt. Skal svo þessum
orðum lokið með því að óska hinum nýskipaða hæstaréttardómara alls velfam-
aðar.
113