Tímarit lögfræðinga - 01.09.2003, Qupperneq 43

samkvæmt rétti annarra ríkja en þeirra sem fylgja engilsaxneskum rétti innan
laganna, enda munu slíkir sjóðir jafnan vera stofnaðir með samningi. Þó geti
dómstólar lagt slíkar stofnanir að jöfnu við fjárvörslusjóði samkvæmt engil-
saxneskum rétti, enda beri þeir öll einkenni slíkra sjóða.41
3.2.8 Sönnun og málsmeðferð
í h-lið er svo fyrir mælt að lögin gildi ekki um reglur um sönnun og máls-
meðferð. Ákvæðið er takmarkað við tvo þætti sönnunar, þ.e. sönnunarbyrði og
aðferðir við að sanna athafnir sem hafa þýðingu um ráðstöfun sakarefnis.42 Þetta
ákvæði kemur því heim og saman við hina almennu reglu alþjóðlegs
einkamálaréttar að beita skuli réttarfarslögum dómstólslandsins (lex fori) 43 Þó
er að finna undantekningu í 14. gr. laganna að því er varðar tilteknar réttarfars-
reglur, sem fara skulu samkvæmt lögum þess lands sem samningur vísar til (lex
causae).
3.2.9 Vátryggingarsamningar sem varða vátryggingaratburði sem verða
innan Evrópska efnahagssvæðisins
Samkvæmt 3. mgr. 1. gr. falla utan gildissviðs laganna vátryggingarsamning-
ar er varða vátryggingaratburði sem verða á yfirráðasvæði ríkis sem tilheyrir
EES. Við ákvörðun þess hvort atburður hefur gerst innan EES ber að beita
íslenskum lögum.44 Varði vátryggingarsamningur atburði sem verða utan EES
eiga lögin við, enda sé öðrum skilyrðum fyrir því fullnægt.45 Þessi regla gildir
þó ekki um samninga um endurtryggingu, sbr. 4. mgr. 1. gr. Að svo miklu leyti
sem vátryggingar falla innan samningsins er að finna sérstakar reglur um neyt-
endasamninga í 5. gr. sem telja verður að taki til vátryggingarsamninga.
41 Sjá Mario Giuliano & Paul Lagarde: OJ 1980 C 282, bls. 13. Cheshire & North: Private
Intemational Law, bls. 549-550.
42 Alþt. 1999-2000, A-deild, bls. 699.
43 Sjá t.d. Eggert Óskarsson: „Um alþjóðlegan einkamálarétt og viðfangsefni hans“, bls. 14 og
Allan Philip: Dansk intemational privat- og procesret, bls. 79.
44 Skýra verður ákvæðið svo að leggja verði til grundvallar þessari ákvörðun reglur íslensks vá-
tryggingaréttar, en ekki reglur alþjóðlegs einkamálaréttar. Sjá Mario Giuliano & Paul Lagarde:
OJ 1980 C 282, bls. 13. Um ákvörðun þess hvar tjónsatburður hefur orðið má vísa til tilskipunar
ráðsins 88/357/EBE um samræmingu á lögum og stjómsýslufyrirmælum á sviði frumtrygginga,
annarra en líftrygginga, um að greiða fyrir því að réttur til að stunda þjónustustarfsemi sé nýttur og
um breytingu á tilskipun 73/239/EBE.
45 Ástæða þess að vátryggingarsamningar em undanþegnir ákvæðum laganna er sú að við samn-
ingu Rómarsamningsins, sem er fyrirmynd laganna, var tekið tillit til þess að innan Evrópusam-
bandsins var unnið að samningu tilskipana á sviði vátryggingaréttar sem geyma skyldu sérstakar
lagavalsreglur.
151