Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1913, Blaðsíða 25

21
hepatis sje enn algengari hjá konum en körlum. Á stöku stað
skrifar hann lýsingu á sullaveikissjúklingum, og á einum, sem
hann krufði. Lengi framan af sjest enginn vottur þess, að
hann hali álitið sulli vera lifandi, og yfir höfuð verður ekki
sjeð, að hann teldi þá orsök til þessarar algengu lifrarveiki, sem
hann minnist svo oft á, og jafnaðarlega kallar obslructiones
viscerum og indurationes viscerum, og auðsjeð er að hann
þekkir ekki, lengi vel, sulli í lungum á mönnum. Yfxr höfuð
virðist hann ekki gefa sullhúsinu neinn gaum, og það, sem
hann kallar »hydatides«, eru að eins það, sem vjer nú köllum
sullaunga (»sulladætur«). I3ar sem þá vantar, er veikin í lians
augum ekki »liydatidesygdom«. þegar liann liittir sullaunga í
grefti, álítur lxann gröftinn það frumlega, og að hlöðrurnar
hafi orðið til í honura síðaiv Að þessu sje þannig varið, má
sjá á þessum stöðum í skýrslum hans:
1823: ». . . En Patient, som efter Tilsyneladende labore-
rede af Ascites i en Tid af 6 Maaneder, men i Forveien i 12
Aar havde havt Infarctus hepatis. Den kendelige Fluctuation i
Underlivet, tilligemed Mandens utaalelige Smerter og Besværlig-
lied af Underlivets bestandig tiltagende Volumen, der nu var
3 danske Alen rundt om Kroppen over Umbilicus, foranledige
mig til at gjore Paracentesis ahdominis..........men i Stæden
for Seruin ílod herud en utrolig Qvantilet af yderst ildelug-
tende Pus . . . som ikke kunde flyde ud for end Saaret blev
noget lidet dilateret. I dette Pus indeholdes ojensynlig en
Mængde hydatides.«
Sama ár segir hann frá öðrum sjúklingi: »En Mand
havde, som jeg troede, lidt af infarclus hepatis i fleere Aar . . .
jeg mærkede Undei'livet noget udspændt, især i Leveiæns Re-
gion, men derimod ingen overnaturlig Haardhed, heller ikke
nogen Fluctuation; noget derefter mærkedes nogen Fluctuation
omkring Navlen, som tiltog betydelig i 4 Ugei'. Jeg forelog
endelig Paracenlesis efter Patientens indstændige Begjæring.
Ved Punklionen udlob c. 4 Potter Vand og et Par Dage efler
noget lidet. Fluctuationen mærkedes iklce meere, og dog skaf-
fede detta Patienten kun liden Lindring; ovenfor Navlen var
Underlivet endnu spændt og temmelig haardt, men jævnt, og
ingen Knude mærkedes paa noget enkelt Stæd. Patienten blev
meere og meere trangbrystig, havde tor Hoste, undertiden med
noget vandagtigt Sputum, Urinen liden og rod, Fodderne hov-
nede ikke, men jeg sluttede mig til, at der maatte være Vand-
ansamling i Brystets Hulhed. Patienlen dode endelig efter íleere