Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1913, Qupperneq 41

37
hold lil en endemisk Leverhypertrophi, baade paa Dyr og Men-
nesker, og en saadan Hypertrophi er, formener jeg, aabenbar
selv hos dem, hvor der ingen Echinokokker findes.« . . .
1869: »Forresten turde maaske den hele Læresætning om
Hj'datidernes Opkomst nok kunne tænkes at blive rokket noget
i sin Grundvold med Tiden«, og hann nefnir einnig i þetta sinn
arfgengi veikinnar, sem elstu læknar landsins og reyndustu sjeu
sannfærðir um.
1873: »Hvad Anskuelse man end har om denne Sygdoms
primaire Aarsager, saa er det sat udenfor al Tvivl at den viser
sig baade paa Mennesker og D}rr langt sjeldnere i gode end
slette Aaringer.« . . .
1875: »Man har hele Tiden 0jel henvendt paa dens (o:
Echinokoksygdommens) Opkomst fra Hundene, men saa længe
man endnu ikke har udfundet, hvorfra disse Dyr oprindelig
faar Sygdommen« . . .
Það er því auðsælt, að þá er liann enn ekki sannfærður
um, hver sje orsök sullaveikinnar, og það var þá ekki þess að
vænta, að hann gæli frætt alþýðu i þessu efni. Það kann að
þykja kynlegt að hann engu að siður heldur fram rjettmæti
hundalækninga á alþingi 1867, en það er einn votturinn um
skort hans á hugsunarrjettu samræmi. Síðustu árin, er hann
lifði, er að sjá, að hann liafi enn að nýju liallast að nýju
kenningunni, því hann getur þess í skýrslunum 1877—1879, að
hann hafi skrifast á við lækna í Ástralíu, og það virðist sem
þeir liafi sagt honum, að veikin hafi ekki farið að gera vart
við sig þar fyrri en fjárhundar frá Norðurálfu voru fluttir
þangað, og þessi vitneskja liafði töluverð áhrif á hann, hvað
svo sem síðar kynni að hafa orðið, ef hann hefði lifað lengur,
því kenninguna um sjálfsmyndun fgeneratio æquivoca) aðhyltist
hann alla tíð, að því er sjeð verður.
ímyndunarafl hans fór stundum með liann í gönur. í
bæklingi, sem hann skrifaði 1868,’) getur hann þess, að hann
þykist hafa sjeð í sjónauka sullblöðrur í kindamjólk, og í
skýrslunum fj'rir árin 1860 og 1861 til heilbrigðisráðsins getur
hann þess, að hann haldi að hann liafi fundið nýja tegund
sníkjudýra í sullum mjög líka þeim, sem hann hafði sjeð
myndir af í nýrri bók; en hann hefur auðsjáanlega sjeð síðar
1) J. Hjallalín: Indlæg om den Hccamiersk-Finsenske Ætsnings-
methode.