Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1913, Side 47

43
reynst, vakti hann athygli ráðgjafa íslands á þessn máli (1882).
Ráðgjafinn sneri sjer tii iandshöfðingja, og svaraði hann þeirri
málaleitun 28. júlí 1884, kannaðist við að umkvartanirnar
væru á rökum bj'gðar, en taldi tormerki á að lierða á tilskip-
uninni; væri fremur árangurs að vænta af alþýðufræðslu um
veikina, enda kom út sullaveikisbæklingur eftir Jónassen þ. á.
Krabbe vakti að nýju máls á þessu 1888, og fjekk ráð-
gjafa íslands til að útvega sjer eftirrit af skrám þeim, sem
hreppstjórar og lögreglustjórar áttu að semja árlega um hunda-
hald á íslandi. Eftirritið náði yfir árin 1883—1888. Skrárnar
voru býsna ónákvæmar, en í skýrslu, sem Krabbe sendi ráð-
gjafanum um þessa eftirgrenslun sína, kveðst liann mega full-
yrða, að á árunum 1883—1887 hafi verið að minsta kosti
10000 hundar á íslandi.1)
Aðalbreytingin á gömlu tilskipuninni, sem þeir læknarnir
3 fóru fram á, var sú, að leggja skatt á alla hunda, 2 kr. á
ári fyrir þarfa hunda, en 10 kr. fyrir óþarfa, og skyldi að-
greina þarfa og óþarfa á sama hált og áður. Nefndin, sem
kosin var í málið í neðri deild, en Jónassen var einn í
nefndinni, breytti því svo að samið var nýtt frumvarp, en hið
upphaflega var tekið aflur. Þetta nýja framvarp var samþykt
með litlum breytingum, og varð að Iögum 22. maí 1890: »Lög
um hundaskatt o. fl.« og eru enn í gildi:
Lög um hundaskatt og íleira 22. maí 1890.
1. gr. Hver heimilisráðandi skal á hreppskilaþingi þvi, er
hann á sókn að, vor hvert telja fram fyrir hreppstjóra eða
bæjarfógeta alla heimilishunda sína, er eldri eru en fjögra
mánaða í fardögum, og skal það framtal rita í sveitarbókina.
En á hausthreppslcilum skal telja þá hunda, sem farist hafa
um sumarið.
2. gr. Ef einhver vanrækir að telja fram hunda, eða telur
þá rangt fram, eða framtal lians þykir tortryggilegl, gilda um
það sömu ákvæði, sem um framtal á tíundbæru lausafje eftir
5., 6. og 7. gr. í lögum 12. júlí 1878 um lausafjártíund.
3. gr. Hreppstjóri skal senda sýslumanni skýrslu um
framtal liunda jafnframt öðrum framtalsskýrslum.
4. gr. Hver sá heimilisráðandi, er býr á meiru en einu
hundraði úr jörðu utan kaupstaða, skal greiða af hverjum
1) H. Krabbe: Blæreormlidelserne paa Island og de imod dem
trufne Foranstaltninger. (Tidsskrift for Veterinærer, 1890).
6*