Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1913, Page 56

52
Á ýmsa af þessum göllum höfðu útlendir læknar rekið
sig, því þar tíðkuðust einnig ástungur, og þeim var Ijóst, sum-
um hverjum, að það væri mikil trygging fengin gegn ástungu-
hættunum, ef unt væri að valda samvexti milli lífhimnublað-
anna áður en sulluritin væri opnaður. í þessu skyni var
b. IJrenslnnðferðiu
fundin upp. Til þess varð franskur læknir, Récamier að nafni
(1825).x) Hann nolaði óblandað kali causiicum til að brenna gat inn
í gegnum magálinn, inn að, eða inn í sullinn. Brenslulyfið veldur
blóðsókn og ertingu, sem hefur i för með sjer hægfara bólgu
i lífhimnunni á litlu svæði kringum brunastaðinn, og við það
vaxa lífhimnublöðin saman, og er samvöxturinn orðinn fastur
áður en sullurinn er opnaður. Það virðist svo sem fáir læknar
i útlöndum hafi orðið til þess að taka upp þessa aðferð, en
Jón Finsen gerði það hjer á landi 1857. Hann segir hvergi í
skýrslum sínum frá því, hvar hann liafi kynst þessari aðferð.
Hann notaði vægari brenslulyf, fyrst pasta wiermensis og síðar
pasla Canquoini fchloretum zincicum), og ljet þau liggja við fjórð-
ung stundar; losaði brunaskánina eftir 2—3 daga, hjelt svo á-
fram á sama hátt þangað til komið var inn úr, og tók það
mjög ntislangan tíma: V1 2 mánuð til 6 mánuði. Árangurinn af
þessari aðferð varð oftast miklu helri en með ástungum, enda
var það tillölulega fljótt að Jónassen tók þessa aðferð upp, og
fór að á sama hátt. Þessir tveir læknar fengu allra lækna
mesla reynslu með þessa aðferð, en nokkrir aðrir islenskir
læknar tóku hana upp, og er hjer selt tafla yfir brenslulækn-
ing á sullaveiki á íslandi og farið eftir skýrslum hjeraðslækna
frá árinu 1882, að því meðtöldu, en fram að þeim tíma eftir
Jónassen.2) Ef tölurnar eru bornar saman við þær, sem Jónas-
sen tilgreinir eftir ástunguaðferð, sjest brátt að árangur er sýnu
betri, en bagalegt er hjer sem oftar, hve margir læknarnir liafa
lagst undir höfuð að skýra frá árangrinum.
1) C. Langenbuch: Chirurgie der Leber und Gallenblase, bis. 13J.
2) Doktorsritgerð, bls. 135.