Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1913, Síða 57

53
Skrá yfir sullaueikislœkriingar með Récamiers aðferð 1857—1894.
Nafn læknis Hve oft Lækn- aðir Á r a Dánir n g u r Ekki full- komn- að verk Ekki nefnd- ur
Helgi Guðmundsson 5 2 2 » í
Hjörtur Jónsson 4 2 1 » í
Jón Finsen 43 31 7 5 »
Jón Hjaltalín 5 » » » 5
Jónas Jónassen 40 27 7 6 »
Þorgrímur Johnsen 11 5 1 2 3
Þorgrímur Þórðarson 1 » » » 1
Þorsteinn Jónsson 3 2 » 1 »
Þorvaldur Jónsson 5 1 1 » 3
Pórður Thoroddsen 1 » » 1 »
118 70 19 15 14
Það er enginn efi á því, að framför var að því að taka
upp þessa aðferð, eftir því sem þá var úr að velja, og eiga
þeir læknar skilið þakkir, sem það gerðu; en engu að síður
var aðferðin gölluð, og nú alveg lögð niður, er \öl er á betri
aðferðum. Aðalgallarnir eru sársaukinn og timalengdin, sem
brenslan útheimtir. Kostirnir voru hins vegar, að nokkurn veg-
iun traustur samvöxtur var kominn áður en sullur var opn-
aður, og að allur blöðruormurinn náðist út um opið. Finsen
stakk upp á því að skera inn að lífhimnu, til þess að stytta
límann, og brenna síðan. Þessi uppástunga hans kom ekki fram
fyrri en hann var farinn af landi burt, og var aldrei reynd, en
Jónassen andæfði henni; þeir höfðu ekki sömu skoðun á því,
hve snemma samvöxturinn byrjaði. Finsen áleit að hann byrj-
aði ekki fyrri en brenslan væri komin inn að lífhimnu, en
Jónassen liafði tekið eftir því, að sullur fór að festast við
magalinn 12—14 dögum áður en gat datt á. Hann áleit því
að samvöxtur yrði ólryggur, ef svona væri farið að, og hafði
sennilega rjett fyrir sjer í því.
Finsen lenti í megnum ritdeilum við Jón Hjaltalín, eink-
um út úr þessari aðferð, og það er sorglegt að sjá, hvernig
Finsen flettir ofan af lausmælgi og staðleysum Hjaltalíns
frammi fyrir útlendingum, og það er sorglegt að neyðast til að
fallast á orð lians. Hjaltalín hafði reynt aðferðina og gefist illa,