Búnaðarrit - 01.01.1890, Blaðsíða 20
16
blandin jörð, en í henni er optast bæði talsvert af grjóti
og grófri möl; hún inniheldur og vanalega mikið af
járnsamböndum, sem sjá má af mórauða litnum. Þessa
jörð væri ekki svo fjærri sanni að kalla aurjörð, því
þegar hún er mettuð vatni, og í hana veður, þásegjum
vjer að aurar sjeu.
Að vísu er aurjörðin ljeleg, en þó mætti hafa henn-
ar meiri not en gjört er, og þó einkum þegar mikið er
af leir í henni. Gæti hún þá verið hentug til þess að
blanda nokkru af henni saman við aðrar jarðtegundir,
t. d. í garða saman við sandjörð og moldjörð Á stöku
stað er hún og brúkleg til ræktunar, að þvi er sjeð
verður í fljótu bragði.
3. Kalkjörð.
í strangasta skilningi er kalkjörð eigi annað en
smámulið kolasúrt kalk; en sem jarðtegund er það þó
ætíð blandað meira eða minna af sandi og leir.
Kalkjörðin (o: kolasúrt kalk) drekkur í sig allt að
80°/0 af vatni, og sleppir því seint; hún er slæmur hita-
leiðari, hefir hárpípuafl og er rakaþjettandi.
Eigi er kalkjörðin góð>. nema því að eins að önnur
jarðefni (sandur, leir, mold) sjeu svo mikil, að kalkið
hafi eigi ruikla yfirhönd, Fyrir oss heflr hún enga þýð-
ingu sem jarðtegund, því hún mun naumast finnast víða
hjer á landi1.
En kalkjörð í strangasta skilningi, o: kolasúrt kalk,
hefir ætíð mikla og margháttaða þýðingu sem jarðefni, er
verkar bætandi á matjörðina, þegar hún er leir- og
moldjörð.
1) Skeljasandur er kolasúrt kalk, og ftnnst hann sumstaðar lijá
oss meðfram sjó. — Hann er ágætur til þess að blauda honum í
torfjörð og moldjörð.