Búnaðarrit - 01.01.1890, Blaðsíða 112

108
Síðan farið var að selja fje á fæti til útlendra
sauðakaupmanna, liafa bændur jafnan gjört sig ánægða
með allt of lítinn verðmun á fjenu eptir vænleik. Forn-
menn voru langtum hagsýnni í þessu, þó óliklegt sje;
þeir möttu gamlan sauð á móti tveim sauðum vetur-
gömlum; þeir möttu nfl. veturgamlan sauð á 30 fiska,
en gamlan sauð á 60 fiska. Svona mikinn verðmun
liafa sauðakaupmenn ekki gjört. Þegar þeir hafa gefið
11—12 kr. fyrir væna sauði veturgamla og rýrings-
sauði tvævetra—kindur sem vigta 90—100 pd., þáhafa
þeir gefið 13, 14 til 15, stöku sinnum allt að 18—49
kr. fyrir vænstu sauði eða sauði, sem vigta um og yfir
150 pd. Þessi verðmunur er fjarska lítill og það sjá
reyndar sumir aðgætnir menn, en i stað þess að leita
að ráðum til að hækka verðið á vænu sauðunum. hafa
þeir látið úrkastið. Samt hafa enskir sauðakaupmenn
keypt lijer væna sauði þúsundum saman fyrir þetta
lága verð. Er það furðulegt rænuleysi að selja 140—
150 pd. sauði fyrir 14 til 16 kr., þar sem aðrir liafa
fengið 11 — 13 kr. fyrir 90—100 pd. sauði. Að rjettu
lagi ættu menn að fá lijer um bil 24—25 kr. fyrir
150 pd. sauð, ef menn fá 11 —12 kr. fyrir 100 pd.
sauðinn. Kroppurinn af 150 pd. sauð er að vísu ekki
tvöfalt þyngri en af 100 pd. sauð, en hann er samt í
minnsta lagi tvöfalt meira virði til fæðis. Beinin eru
minni að tiltölu, en einkum er miklu minna af vatni í
kjötinu, kjötið er þjettara og langtum feitimeira. Eitt
pund af feitu sauðakjöti er því eins gott til fæðis og
lJ/2 pd. af rýru kjöti. Kaupmenn gjöra því ætíð langt
of lítinn verðmun á kjöti eftir gæðum. Þeir gefa of
mikið fyrir *rýra kjötið, en of lítið fyrir hið feita svo
alltjafnar sig fyrir þá, en það jafnar sig ekki hjá bænd-
um, þegar einn lætur sauðakjöt, en annar gamalærkjöt;