Búnaðarrit - 01.01.1890, Blaðsíða 126
122
um orðum um áburðinn í þetta sinn, heldur vísa til á-
gætrar ritgerðar um hann í Andvara 1884 og í 1. árg.
Búnaðarritsins
Annað, sem opt veldur uppskerubresti er, að út-
sæðið — fræ og kartöflur — er ekki svo gott sem
skyldi. Margir vilja haí'a íslenzkt fræ og það hefur opt
heppnast vel, en ósjaldan er það eigi nægilega þroskað
og þá kemur það illa upp, stundum að eins helmingur
eða minna, svo er frærækt hjer ekki eins mikil og þörf-
in krefur. Þá fá menn vanalega fræ hjá kaupmönnum,
en það hefir reynzt mjög misjafnlega. í sumar t. d., fór
það allt í „njóia“ þar sem jeg vissi til að það var not-
að, og urðu þeir garðar lijer um bil gagnslausir. Hið
bezta ráð til að fá áreiðanlega gott fræ, er að gerast
meðlimur hins „íslenzka garðyrkjufjelags“, sem pantar
fræ frá Þrándheimi í Noregi. Það vex mjög vel lijer
á landi, því að það hefur upp vaxið í líku loptslagi.
Jeg hefi haft það í 3 ár og allt af reynst það ágætlega.
Árstillag til garðyrkjufjelagsins er að eins 1 króna.
Þar á móti fá fjelagsmenn ókeypis 12 kvint gulrófna-
fræs, 3 kv. bortfelsks fræs, 3 kv. túrnips-fræs og nauð-
synlegan „Leiðarvísi til að rækta guirófur (kálrabí),
túrnips og bortfelskar rófur“ eptir Iandlækni Schierbeck.
Jeg vil fastlega ráða mönnum til að ganga i nefnt fje-
lag. Það er beinn hagur fyrir þá, sem nokkuð hugsa
um garðyrkju. Um kartöflur skal jeg vera íáorður, en
ræð þeim, sem þær vilja rækta, að kynna sjer ágæta
ritgerð um j)ær í 2. árgangi Búnaðarritsins. Jeg skal
að eins geta þess, að mjer hafa heppnazt bleikrauðar
kartöflur bezt. Af þeim koma vanalega miklu fleiri
undan hverju grasi heldur en af dökkrauðum og jafn-
stærri en af hvítum. Þær eru þjettar og sætar, marg-
ar rauðar í miðju líkt, og egg. Þær eru engu verri en