Búnaðarrit - 01.01.1890, Side 161

167
skörp egg á járnskafanum. Sjerstakt bandlag þarf við
að elta skinn þannig, sem ekki er auðvelt að kenna
með eintómum orðum, og verður því hver sá, er reyna
vill þessa aðferð, að leita fyrir sjer, unz liann nær hinu
rjetta lagi. Auðvitað má elta skinnin eptir þeirri reglu,
sem hverjum sýnist, en ætíð skal teygja skinnið á
breiddina fyrst og forðast sem mest að það krypplist, og
viðhafa allt hreinlæti, og skafa þarf burtu allar feiti-
tægjur, sem .eptir kunna að vera í holdrosunni.
Jeg vísa svo til aðferðar Hafliða Eyjólfssonar, að olíu-
bera skinuin og ímynda mjer, að það sje mjög góð með-
ferð á skinnum til fata. En mjer er óskiljanlegt, að
fernisolía eigi nokkuð ver við skinnin, þótt þau sjeu
þannig undirbúin, sem jeg hefi sagt fyrir.
Líka geta menn svert skinnin, þegar húið er að elta
þau sem allra bezt og sljetta þau úr öllum hrukkum.
Og er það gert upp úr lit soðnum úr galleplum, rifnum
hrúnspæni og járn-vitrioli. E>að skal vera mest af gall-
eplunum, en minnst af vitriolinu. Brúnspónninn oggall-
eplin er soðið saman í tvær klukkustundir, en vitriolið
er leyst upp í volgu vatni, sem allra minnstu og síðan
sett saman við, þegar búið er að sía litinn úr gallepl-
unum og brúnspæninum; er svo þessi litur borinn yfir
skinnið, unz það er svart. Því næst er skinnið þurkað,
og ef það harðnar þá, verður að elta það aptur. Eptir
að búið er að sverta skinnin og mýkja þau aptur, erbor-
ið á þau gúmmí-vatn (gúmmí leyst upp í vatni); verða
þau við það glansandi, en þá mun olían ekki eiga við
þau.