Búnaðarrit - 01.01.1890, Blaðsíða 128

124
veðráttan er mjög óliagstæð. En það eru engin lík-
indi til, að uppskerubrestur verði nokkuru sinni mjög
tilfinnanlegur, ef allrar varúðar er gætt. Það eru vor-
kuldarnir, sem hættulegastir eru, cn þá er eina ráðið
að sá í vermireita (Sjá leiðarvísi Schierbecks).
Þó að moldin sje betri á túnum en utan túns, má
engu að síður koma upp góðum görðum á óræktar jarð-
vegi, ef vel er sjeð um að bera rækilega i þá fyrstu
árin. — Þegar jeg var að undirbúa garðstæði fyrir
nokkrum árum, kom maður til mín og sagði: „Þetta
eru ljótu þúfurnar“. Enda var það orð og að sönnu,
þvi að þúfurnar voru nærri hnjeháar, gráar af mosa og
grjót upp úr flestum en aurborin moldarflög á milli. Þó
munu í sumar, fáir kálgarðar hjer nærlendis, liafa verið
blómlegri en þessi.
Nú er góðæri, ættum vjer því að búa oss undir
liin hörðu árin, annars geta góðu árin orðið verst allra
ára. Vjer megum búast. við fiskileysi og skorti matar
og fóðurs innan fárra ára; hvar stöndum vjer þá?
Gfleymum ekki hinum nýlega afstöðnu liarðærum. Það er
seint, að fara fyrst að hugsa um garðyrkju þegar vjer
þurfum að neyta ávaxtanna. Þess vegna ættum vjer
nú þegar, að taka til liennar með almennum áhuga um
land allt. Vjer ættum að kosta kapps um, að afla oss
svo mikils af garðjurtum, sem væri haganlegt. og nauð-
synlegt búum vorum og til fóðurbætis og fóðurdrýginda
fyrir búpening vorn. Einnig gætum vjer, sunnlending-
ar að minsta kosti, vænst þess með tímanum að geta
selt til útlanda garðávexti, í stað þess að kaupa kart-
öflur þaðan eins og vjer nú gerum.
í stórborgum erlendis er árlega keypt mikið af
matjurtum, því að þar skortir landrými til að rækta
svo mikið af þeim, að slíkum mannfjölda nægi, er þar er