Búnaðarrit - 01.01.1890, Blaðsíða 140

136
húsbóndans, heldur verður hvor þeirra í sínu lagi að
skrifa þær einnig í si'óðreikning sinn, eða þann reikn-
ing, sem þeir halda hvor í sínu lagi við peningapyngju
sína. Hver maður sem efnahagsreikning heldur, verð-
ur meðal annars að hafa sjerstakan reikning við
pyngju sína eða peningahirzlu og rita í liann hverja
krónu og hvern eyri, sem hann tekur inn eða læt-
ur út.
Að löguninpi til, er rjettast að sjóðsreikningurinn
sje öldungis eins og hver annar viðskiptareiknigur, svo
sem fjárhirzlan eða fjársjóðurinn er skoðaður sem liver
annar viðskiptandi.
í dæminu, sem tilfært var, ritar því bóndi hinar
20 kr., er hann galt vinnumanni sínum, eigi að eius í
úttaksdálkinn í reikningi vinnumannsins, heldur jafn-
framt í innlagsdálkinn í sjóðreikningi sínum. Fjársjóður
bónda liefur sem sje lagt þessar kr. inn til eiganda
síns eða greitt honum þær, svo að bóndinn á nú þess-
um mun minni heimting að sjóði sínum lieldur en áður.
Að sínu leyti eins ritar vinnumaður kr. þessar, eigi að
eins í reikning húsbóndans, heldur um leið í sjóðreikn-
ing sinn. En eins og hann ritaði þær i innlagsdálk
reikningsins við bóndann, svo ritar hann þær í útlags-
dálk í sjóðsreikningi sínum, þvi að sjóður hans hefur
þegar tekið við þeim, eða tekið þær út og er skyldur
að svara þeim aptur á sínum tima. Eins og ráða má
af því, sem nú var sagt, er það undantekningarlaus
regla, að hvert reikningsatriði, sem ritað er samstundis
í tvo reikninga, kemur ætíð i útlagsdálk annars þeirra,
en í innlagsdálk hins.
Þegar nú einhver vill byrja á reglulegu reiknings-
haldi yfir efnahag sinn, verður liann fyrst af öllu að
semja skrá yfir eigur sínar, eins og þær eru þann dag,