Búnaðarrit - 01.01.1890, Blaðsíða 76

72
kemur til af liinu. að m$nn eru svo mjög gefnir fyrir
að hugsa mest og ræða um það, sem fjær, eða jafnvel
fjærst liggur, en langt um síður um hitt, er nær ligg-
ur. Sveitastjórnirnar, einkum hreppsnefndirnar, mundu
þó geta gert sveitarfjelagi sínu meira gagn en þær al-
ment gera, ef þær vildu nota hvert tækifæri sem býðst,
og sjerstaklega á sveitafundum, til að halda áhuga
sveitunga sinna sem bezt vakandi á því, að bæta jarð-
ir sínar og búnað á allar lundir í smáu og stóru. Nú
mun, þegar best gerir, að eins minnzt á það á haust-
fundum að setja gætilega á heybyrgðir þær, sem feng-
ist hafa á sumrinu og lóga nógu mörgu af skepnum í
tíma, svo meiri von sje til, að þær, sem á vetur eru
settar, geti komist bærilega af. Þetta er nú að vísu
mjög gott og þarflegt og getur haft góðan árangur, en
enn þá betra væri þó að áminna bændur og hvetja
þá löngu áður til að auka, hirða og hagnýta áburð sinn
sem allra bezt, leiðbeina þeiin í þessu og í því að rækta
jörðina, auka frjósemi hennar til að fá sem mesta og
besta uppskeru af henni, afla heyjanna með dugnaði og
lagkænsku og svo margt og margt fleira, sem til góðs
búskapar lieyrir. Það er auðsætt, að þó nauðsynlegt
sje að áminna einlivern, sem ekki hefur heyjað meira
en handa fjórum fimmtu hlutum af fje sínu, að lóga
þeim fimmta hlutanum, sem fóður vantar handa, en
setja ekki allt í hættu með því að bæta honum ofan á,
þá væri þó enn betra að hafa með áminningum og ráð-
leggingum í tíma getað komið því til vegar, að inaður
þessi hefði aflað sjer nægilegs fóðurs á sumrinu handa
öllu fjenu, svo hann þyrfti ekki að rýra fjárstofn sinn.
Þegar í vandræði er komið, er auðvitað nauðsynlegt að
beita öllum ráðum til að bæta úr þeim, en langt um