Búnaðarrit - 01.01.1890, Blaðsíða 172

168
Garðyrkja misheppnaðist á Norður- og Austur-
landi vegna vorkuldanna, en reyndist eptir vonum á
Suðurlandi, þar sem hún er komin lengst á landinu og
tíð er jafnan mildari en íiorðanlands.
Jarðahætur. Um þær vantar greinilegar skýrslur,
en ætla má, að þær hafi verið unnar að minnsta kosti eins
miklar og næsta ár á undan, eða jafnvel heldur meiri,
því að stöðugt er að glæðast áhugi manna á jarðabót-
um. Með fjárlögunum 1888 og 1889 er veitt fje úr
landssjóði sjerstaklega til búnaðarfjelaga; fjárveiting
þessi hefur orðið til að fjölga búnaðarfjelögunum og
hvetja menn til jarðabóta. Af þessu fje var styrkur
veittur þetta ár 55 búnaðarfjelögum á öllu Iandinu
(Stj.tíð. 1888 B, bls. 103).
Búnaðarskólarnir höfðu til þessa árs við ýmsa
erfiðleika að stríða, þar á meðal einkum Qárskort. En
árið 1888 rættist nokkuð fram úr þessu, því að í fjár-
lögunum 1888—89 var búnaðarskólunum veittur sjer-
stakur styrkur allríflegur, nema Eiðaskóla, sökum þess
að fullnægjandi skýrslur þótti vanta um hann á þing-
inu, er fjárlögin voru samþykkt, svo að sá skóli fjekk
þetta ár miklu minni styrk en hinir.
Torfi Bjarnason í Ólafsdal hjelt skólann þar að
öllu með sama fyrirkomulagi sem áður. Vorið 1888 út-
skrifuðust þaðan 4 nemendur. Skólaárið 1888—89 voru
þar 12 lærisveinar.
Á Hólum urðu skólastjóraskipti; gjörðist Hermann
Jónasson þar búnaðarskólastjóri vorið 1888. Þaðan út-
skrifuðust það vor 3 nemendur og skólaárið 1888—89
voru þar 10 nemendur og kennari búfræðingur Jón
Hannesson auk skólastjóra.