Búnaðarrit - 01.01.1890, Blaðsíða 63

59
tryggileg, af því búast má við að ryðinu fylgi meira
og minna af járnsýringi.
Þó það virðist þannig frá efnafræðislegu sjónarmiði,
sem að jarðtegundir þær, er rannsakaðar hafa verið og
taflan (bls. 57) skýrir frá, sjeu mörgum kostum búnar,
þá væri það þó á allt of veikum rökum byggt, að
leggja þann dóm á, að þær væru góðar, o: frjófsamar.
Slíkir dómar eru því að eins nokkurs virði, að þeir
byggist að nokkru leyti á afurðum þeim, sem jörðin
hefir gefið um töluvert langt árabil. Og það er fyrst,
þegar þessu hefir verið veitt eptirtekt á ýmsum stöðum
þar sem jöfn alúð er lögð við rækt jarðarinnar, og jarð-
tegundirnar síðan rannsakaðar að efnum og eiginleikum,
að nokkuð verulegt er liægt að segja um gæði hins ís-
lenzka jarðvegs—um kosti hans og galla. Hann er að
ýmsu leyti svo einkennilegur, að einungis innlend reynsla
og athuganir geta varpað því Ijósi yfir notagildi hans,
sem þörf er á.
2. Jurtagróður.
Það má fá ýmsar góðar og mikilsverðar bending-
ar um kosti og lesti jarðvegsins, með því að veita hin-
um sjálfráða jurtagróða eptirtekt. Sumar jurtategundir
eru frekari í kröfum sínum en aðrar; þær þrífast eigi
nema jörðin hafi vissa „fysiska11 eiginleika til að bera,
og næringarefni finnist í ríkum mæli og þægilegu ásig-
komulagi. Þó hefir næringarefnaforðinn minna að þýða,
fái jurtirnar að eins það, sem þeim er ómissandi; en
það er þeim ómissandi, að ekki vanti mikilsverð efna-
sámbönd, því þó þær geti hagað sjer eptir ástæðum og
verið sparneytnari, ef svo mætti að orði kveða, á ein-
um stað en öðrum, þá geta þær þó aldrei verið alveg
án þeírra.