Hugur - 01.01.1992, Side 102

Hugur - 01.01.1992, Side 102
Ritdómur Joan L. Richards Mathematical Visions: The Pursuit of Geometry in Victorian England Boston, Academic Press 1988 Bókin StœrÖfrœSisýnir: Iðkun rúmfrœði á tímum Viktoríu á Englandi skiptist í fimm meginkafla auk inngangs og eftirmála. Vísindasagnfræðingurinn Joan L. Richards ætlar sér að kanna hvernig stærðfræðiþekking var flutt milli þjóðlanda og rannsaka þá þróun sem varð í stærðfræði, þó einkum rúmfræði, á 19. öld. Þetta viðfangsefni vill hún skoða í víðara menningarsamhengi en tíðkast hefur. Hún hyggst kanna hvemig túlkun manna á rúmfræðinni breyttist og skoða þær breytingar í breiðu ljósi þar sem þættir utan stærðfræði koma við sögu. En um leið og hún víkkar sjónarhomið á þennan hátt, þrengir hún það á hinn bóginn með því að einskorða sig við England þar sem samfélag stærðfræðinga var lítið, tími atvinnumanna vart runninn upp og sígild rúm- fræði mikilvægur þáttur í ríkjandi heimsmynd. England reyndist því sérlega heppilegt til að skoða hvernig stærðfræðiþróun á 19. öld tvinnast saman við aðra menningarþætti. í bókinni leitast Richards einnig við að rjúfa áratuga einangrun stærðfræðisögunnar sem hún hefur nýlega lýst á eftirfarandi hátt: Að minnsta kosti frá því snemma á sjöunda áratugnum, þegar Thomas Kuhn skildi stærðfræðina útundan í víðtæku endurmati sínu á eðli vísindanna, hefur saga stærðfræðinnar ekki einungis verið aðskilin frá sagnfræði heldur einnig vísindasögu. Úr því að stærðfræðin hefur verið talin dæmi um fullkomlega sanna þekkingu hefur saga hennar einungis vakið áhuga stærðfræðinga sem leita þar að vandamálum, sjónarhomum og hugmyndum sem fallið hafa í gleymsku. Vísindasaga hefur vaxið og þanist út á seinustu áratugum og meðal annars tengst sagnfræði, félagsfræði, heimspeki og sögu menntastofnana. Samtímis hefur saga stærðfræðinnar haldið áfram að vera óaðgengileg og einangruð, falin á bak við ósveigjanlega og þrönga skilgreiningu á sjálfri sér og viðfangsefni sínu.1 1 Joan L. Richards: „Historicism and Scientific Practice II", Isis 80, 1989, bls. 669- 672, tilvitnun á bls. 669. Þetta er ritdómur um greinasafn sem Thomas Tymoczko ritstýrði: New Directions in the Philosophy of Mathemalics Boston, Birkhiiuser 1986.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124

x

Hugur

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Hugur
https://timarit.is/publication/603

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.