Ný félagsrit - 01.01.1857, Qupperneq 171

UM SAMVKIKISLÆRNA
171
■veikislækna vora, ]iar seni þab er degi ljdsara, a& hann
hefir aldrei átt vi& þá, heldr vi& skottulækna ]iá, er land-
iæknir umber sjálfr me& slíku frjálslyndi og þolinmæ&i.
þa& væri æskilegt, a& hinn hei&ra&i landlæknir vildi skýra
mönnum frá hva& honum hafi gengi& til, a& rangfæra
svo mjög or& Dr. Schleisners, og hversu opt hann
heíir leyft sér í ritgjör&um sínum gegn samveikislæknunum
a& fara eins a&. Eg þekki eigi nærri því öll þau rit,
er landlreknirinn ber fyrir sig, og get eg því ekki um
þafe borife, hversu rétt hann heiinfærir og tilfærir or&
þeirra, en hitt veit eg, a& hánn fer álíka rétt incfe or& þeirra
rithöfunda, er eg þekki til, eins og me& or& Dr. Schleisners,
og skal eg mí fyrst víkja á grein herra landlæknisins í
þjó&ölli 5. des. f. á., sem er svar til mín.
Herra Iandlæknirinn ætlar sér í grein sinni í ]>j<5&—
ólfi a& hrekja þafe, er eg sag&i um háskóla kennslu sam-
veikisfræ&innar, og ber fyrir sig hina fimtu skýrslu frá
samveikisspítalanum í Lundúnum, cr a& hans áliti ber
þafe aptr er stófe í hinni fjór&u skýrslu frá sama spítala,
og eg vitnafei til. En ]ia& er sá litli liængr vi& sönnun
herra landlæknisins, sem gjörir hana reyndar mefe öllu
ónýta, a& hann segir ekki, a& þa& hafi veri& hin fjór&a
árskýrsla (skýrsla sú er eg vitna&i til), sem heilbrig&is-
ráfeife enska kvafe upp dóm sinn yfir. Ilvafe kemr þafe
þessu máli vi&, ]>ótt heilbrig&isrá&ife finni afe einhverju
ö&ru en því, er eg vitna&i til; verfe eg því a& álíta ]>a&
enn óhrakife, er eg sag&i í „þjó&ólfi'1, og a& ö&ru leiti
vil eg bi&ja hinn hei&raba landlækni a& lesa „fimtu árs-
skýrsluna“ betr ni&r í kjölinn, ef hann ætlar sér optar
afe sækja ]>anga& röksemdir fyrir sínu máli. ]>a& er
aufeseb, a& herra landlæknirinn á ör&ugt mefe liitt, sem í
grein minni stendr, þótt hann leitist vife afe gjöra þa&