Dvöl - 01.10.1941, Blaðsíða 35

D VÖL
273
sveittir, var Seidja ekki með þeim.
Hann hafði svipt okinu af uxa sín-
um og þotið á bak eins og hinir, í
þeim vændum að forða sér. En þá
tók uxinn undir sig óvænt stökk,
svo að hann féll af baki. Tígrisdýr-
ið var á næstu grösum. Jafnskjótt
og uxinn gat stöðvað sig, sneri
hann við og staðnæmdist yfir
drengnum þannig, að kviður uxans
skýldi honum, og rak undir sig stór-
hyrndan hausinn og beið tígris-
dýrsins, er kom stökkvandi. Þetta
var þess síðasta stökk. Uxinn rak
hornin á kaf í það. Kviðurinn á
tígrisdýrinu tættist í sundur, en
sjálfur hlaut uxinn svöðusár á
hálsinn. Seidja var úr hættu. Sann-
arlega fylgdi þessum uxa mikil
gæfa.
Drengurinn var tólf ára, þegar
þessi uxi var tekinn af föður hans
og slátrað. Adinda var farin að nota
mittisskýlu, sem hún óf myndir í.
Hún hafði þegar lært þá list, að
gefa hugmyndum sínum varanlegt
líf í myndum, er hún saumaði í
vef sinn. Henni leyndist ekki harm-
ur Seidju. Föður hans féll einnig
atburður þessi afar þungt, en móð-
ir hans tók hann þó enn nær sér.
Hún hafði grætt sárið á hálsi þessa
trygga dýrs, sem bjargaði lífi son-
ar hennar. í hvert skipti, er hún
sá sárið, kom henni í hug, hversu
djúpt klærnar á tígrisdýrinu hefðu
læszt inn í meyrt hold drengsins,
og í hvert skipti, sem hún lagði
nýjar umbúðir um sárið, gældi hún
við uxann og talaði ástúðlega við
hann.
Hið trygga dýr skyldi vita, hve
þakklát móðir getur verið. Hún
vonaði, að uxinn skildi sig og vissi,
hvers vegna hún grét, þegar hann
var fluttur burtu; vissi, að hún
átti ekki sök á því, að hann var
leiddur til slátrunar.
Nokkru síðar flýði faðir Seidju
úr héraðinu, því að hann óttaðist,
að sér yrði refsað fyrir vanskil á
landskuldinni. Nú átti hann enga
erfðagripi til þess að selja og gat
þess vegna ekki á þann hátt aflað
sér fjár til uxakaupa. Foreldrar
hans höfðu lítið látið eftir sig. í
fáein ár eftir missi síðasta uxans
hélt hann þó áfram að erja jörðina
með leigugripum. En það var arð-
lítill þrældómur og þungt hlutskipti
þeim, er einhvern tíma hafði átt
uxa sjálfur.
Móðir Seidju veslaðist upp, en
faðir hans hljópst á brott úr Ban-
tam, þegar örvæntingin svarf hvað
fastast að honum, og leitaði sér at-
vinnu í Bújtenzorg-héraði. En þar
var hann húðstrýktur fyrir að hafa
farið af héraði án leyfis stjórnar-
valdanna og fluttur til Badó aftur.
Hann var látinn í dýflissu, því að
menn héldu hann vitskertan, sem
kann að hafa verið rétt, og óttuð-
ust, að hann myndi leita undan-
komu í einhverju æðiskastinu. En
hann var ekki lengi í dýflissunni,
því að hann dó eftir stuttan tíma.
Enginn veit, hvað varð um bræður
Seidju og systur. Kofi þeirra í Ba-