Dvöl - 01.01.1944, Blaðsíða 12

6
D VÖL
alténd verið heimskuleg indrétt-
ing, skilurðu það nú?“
Þjóðólfur: „Talaðu ekki svona,
Önundur minn. Fyrst þeir gömlu
höfðu Alþing, þá hefur eitthvað
kveðið að því.“
Sighvatur: „Ekki hefur Alþing
verið betra fyrir það,að þeir gömlu
héldu og sóttu það. Samt þori ég
ekki að segja, að það hafi verið vit-
laus stiftan, því þar komu árlega
öll landsins yfirvöld saman og yfir-
veguðu þess efni og öll vandamál.
Líka hefur það hátíðlega við þessa
eldgömlu samkomu vakið og við-
haldið hjá almenningi virðingu
fyrir landinu og þess lögum, og
hefðum við mátt ráða, Þjóðólfur
minn, þá hefði Alþing staðið enn.“
Þjóðólfur: „Sjaldan er breytt til
betra, Sighvatur minn, en nú skul-
um við fara af stað, við leggjum
ekki upp á dag, hvort sem heldur
er, fyrr en í kvöld, fyrst það er
helgur dagur.“
Önundur: „Helgur dagur í dag!
Mikið fífl ertu, Þjóðólfur, sem von
er til, fyrst þú ert úr Flóanum.
Varla held ég, að messurnar þær
arna séu helgar, því sunnudag-
arnir sjálfir eru ekki helgir framar
en hver vill. Ég sé það á þeim í
Reykjavík, sem arbeiða alla daga
eins, þegar þeim liggur á.“
Sighvatur: „Ekki skulum við fara
í brigzlyrði, piltar. Verið getur það
að sönnu, að austanmenn séu ekki
eins líflegir og fjörugir eins og vér
Norðlendingarnir, sem þið bregðið
svo oft um,að við séum æði miklir á
lofti, eða eins mjúksiðaðir, ég meina
eins vel búnir og dönskuskotnir,
eins og þið í kringum Reykjavík,
en þeir hafa sína kosti fyrir því.
En hvað helgidagana snertir, þá
eru þeir bæði nytsamlegir og nauð-
synlegir og hafa þeir frá alda öðli
verið helgir haldnir af sérhverri
siðaðri þjóð eftir guðs og manna
boðum.“
Eftir að þeir höfðu nú hresst sig
á brennivínstári, sem Önundur
hafði með sér, í’iðu þeir af stað all-
ir saman. Þeir riðu mikinn, því
löngunin eftir að sjá Alþing rak
eftir þeim, en Þjóðólfur og Sig-
hvatur voru jafnan fremstir, því
þeir höfðu vakrasta hesta.
Þegar þeir komu ofan að Öxará,
skyggndist Sighvatur allt um kring
og segir með alvarlegum svip:
„Hérna var Alþing haldið forðum.
Hérna sögðu forfeður vorir lög og
rétt. Hér hugleiddu þeir landsins
efni og skáru úr öllum vandamál-
um. Hérna voru þau ráð árlega tek-
in, er horfðu til að efla þjóðarinnar
blómgan og þroska. Hér var kristni
lögtekin fyrir rúmum átta hundruð
árum. Hérna var líka liðsdráttur
hafður, þegar forfeður vorir ætluðu
að ráðast í einhver stórvirkin, og
samtök gerð, þegar frelsi manna
var troðið undir fótum eða þegar
einstakra manna metorðagirnd,
eigingirni, ráðríki og heiftrækni
sýndist að ganga úr hófi. Þarna
hafa búðirnar staðið, þarna var
Lögberg, þarna er Almannagjá. Það
er nú allt, sem eftir er af því eld-