Dvöl - 01.01.1944, Síða 40

Dvöl - 01.01.1944, Síða 40
D V ÓI Ka) Kunk Snemma í janúar í vetur barst helfregn danska prests- ins Kaj Munks hingað til lands. Sú fregn hneit ís- lendingum að hjarta. Kaj Munk var fœddur í Maribo á Láglandi 13. janúar 1898 og var sonur iðnaðar- manns. Hann missti foreldra sína mjög ungur og ólst upp hjá fósturforeldrum, og tók liann upp nafn fósturföður síns. Er hann óx upp, brauzt hann til mennta af mikilli fátœkt og lauk stúdents- prófi nitján ára gamall. Um það leyti skrifaði liann fyrsta leikrit sitt, og fannst flest- um fátt til um. Er Munk lauk námi, gerðist hann prestur í litlu og rýru kalli, Vedersö á Jótlandi, og þjón- aði því œvina á .enda. Gerð- ist hann afburða kennimað- ur, málsnjall, eldheitur og hiklaus í flutningi skoðana sinna. Hafa rœöur hans ver- ið gefnar út og vakiö óskipta athygli og hrifningu manna. Það var eigi fyrr en um 1930, að Kai Munk var settur á stórskáldabekk, og síöustu ár cevi sinnar var hann talinn fremsta leikritaskáld sinnar samtíðar á Norðurlöndum. Merkustu skáldverk hans munu vera ,,Oröið“, „Niels Ebbesen“ og „Hann sit- ur við deigluna“. Tvö hin fyrst nefndu eru íslendingum kunn að efni, því að Leikfélag Reykjavikur sýndi „Orðið“ í fyrra vetur og bœði hafa verið flutt í Ríkisútvarpið. Hið þriðja — „Hann situr við deigluna" — kom út árið 1938 og tekur kynflokkahatur og Gyðingaofsóknir til meðferðar. Er það hin harð- asta vörn fyrir jafnrétti og frelsi allra manna. Er Þjóðverjar hertóku Danmörku, taldi Kaj Munk það heilaga skyldu sína að bannfœra lygina og ranglœtið og bera sannleikanum vitni. Mundi sú rödd ar, því að í húsi guðs er orðið frjálst og prédikunarstólinn knýr menn til þess að bannfœra lýgina og ranglœtið og bera sannleikanum vitni. Mundi sú rödd fá að hljóma lengi? Hinn fjórða janúar í vetur komu fjórir menn heim á prestssetrið og tóku Kaj Munk fastan og fluttu liann til Silkiborgar. Þar var hann leiddur fyrir rétt í herbúðum Þjóðverja, og að því loknu fóru þrír menn með hann út fyrir borgina og myrtu hann. — Þeir sviptu Kaj Munk lífi en gáfu lionum um leið ódauðlegan orðstir og dönsku þjóðinni og öllum mönnum meiri eld í kyndil- inn, sem mun lýsa frelsishugsjónum mannkynsins veginn um ókomna tíma.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104

x

Dvöl

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dvöl
https://timarit.is/publication/619

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.