Dvöl - 01.01.1944, Blaðsíða 64

58
D VÖL
og: Hvað gerir fólk frábært? Til
dæmis getur orðið á vegi hans
ung, aðlaðandi stúlka, hann seg-
ir þá við hana, að hann sé að velta
því fyrir sér, hvað muni gera hana
svo frábæra. Hann brosir Ijúf-
mannlega við henni og segir henni,
að hann sé fimmtíu og sex ára
að aldri, og að ráðgátan um það,
hve vel hann eldist, sé sú, að hann
hafi hóf á öllum hlutum, og að
hver og einn sé jafn ungur og hann
lítur út fyrir að vera og jafn ung-
legur og hann heldur að hann sé,
og ef hann forðast alla ógengd,
þá er sem sé engin ástæða til ann-
ars fyrir hann, en að verða fimm-
tíu og sex ára, án þess að nokkurn
gruni, hve gamall hann er. Og svo
veltir hann því fyrir sér, hvað gera
muni unga stúlku frábæra.
Segjum nú svo, að einhver spyrji
hann, hvernig dagurinn líði fyrir
honum, þegar hann er ekki í Mont-
ana í gömlum fötum, og hann mun
segja: Nú-nú, hann fór á fætur
um morguninn, og hann snæddi
árbít, og hann leit yfir dagblaðið.
Og svo ferðaðist hann utan frá
Langeyju í vélbát. Og hann fór
til skrifstofu sinnar. Og það var
hlaði af pósti á skrifborðinu hans.
En hann las hann ekki. Og hvers
vegna las hann ekki póstinn, Nú
-nú, hann heldur fram þeirri
kenningu, að menn eigi ekki að
lesa póst sinn á morgnana. Hann
getur flutt einhver óþægileg tíð-
indi, og óþægileg tíðindi geta allt-
af beðið einn eða tvo daga. Hann
les því ekki póstinn sinn fyrr en
hann er orðinn tveggja eða þriggja
daga gamall, af því að gera má
ráð fyrir, að hin óþægilegu tíðindi
verði þá ekki alveg eins óþægileg.
Og svo hafði hann móttökutíma.
Kannske kom maður, sem vildi fá
lán hjá bankanum, til þess að koma
á golfnámskeiði. Hm, það sýndist
nú ekki vera arðvænlegt fyrirtæki,
svo að hann var gerður afturreka.
Og síðan komu nokkrir fleiri. Og
svo kom miðdegisverður. Hann át
miðdegisverð sinn á skrifstofunni,
aðeins smurt brauð með áskurði,
því að hann trúir á hófsemina,
segir hann. Svo var aftur móttaka
um stund. Vinur hans hringdi til
hans. Hann vissi, hvað vinur-
inn vildi honum. Hann vildi fá svo-
lítið peningalán. Hann bauð því
vini sínum til kvöldverðar ásamt
konu hans. Svo drakk hann síð-
degiste með ungri, heillandi hefðar-
mey, og þau töluðu saman um lífið
og tilveruna, sem efalaust þýddi
gömul föt, hófsemi og hvernig verða
má fimmtíu og sex ára gamall án
þess, að nokkurn gruni það. Og
svo snæddi. hann kvöldverð með
vini sínum, en þar eð kona vinarins
var nærstödd, kom vinurinn sér
ekki til þess að biðja um svolítið
peningalán. Og á sama hátt hvarf
annar dagurinn í eilífðina, og herra
Lunkhead bankastjóri hélt áfram
frá fimmtíu og sex ára aldri til
fimmtíu og sjö ára aldurs án þess
að nokkurn grunaði, hve gamall
hann var.