Dvöl - 01.01.1944, Blaðsíða 14

8
DVÖL
un ekki getur artazt og er þar að'
auki miður nauösynleg, enda gæt-
um við nægzt með minna af þess
háttar en nú berst að höndum. Ei
aö síður vantar mig þekkingu til
að geta dæmt um, hvað helzt kynni
að verða oss að notum, en það virð-
ist mér dæmin sýna ,að ekki megi
flasa að þeim breytingum, sem út-
heimta mikinn kostnað “
í þessu bili kemur til þeirra mað-
ur nokkur mikill vexti. Hann hafði
sítt skegg og var mikið elliiegur.
Hann heilsar þeim. Þeir taka vel
kveðju hans.
Aökomumaður: „Hvað er það þér
ræðið um, góðir bræður?“
Þjóðólfur (grípur strax fram í):
„Ég vil engar nýbreytingar hafa.
Þær hafa sem oftast orðið oss til
skammar og skaða. Ég haga mér
í öllu eins og hann faðir minn og
hann afi minn sæll, og hefur það
lánazt mér vel hingað til."
Aðkomumaður: „Ekki er þín
háttsemi betri fyrir það, þó að þú
breytir eftir þeim, því þó þeir hefðu
til dæmis verið trassar, þá væri
trassaskapur þinn eins óhagkvæm-
ur fyrir það. Ekki er heldur rétt, að
allar nýbreytingar muni verða
skaðlegar, þó sumar hafi ekki
heppnazt.“
Önundur: „Það kunni ég nok að
þenkja, að maður þessi mundi taka
sér af minni meining. Ég segi, að
fslendingar skuli leggja vind upp
á akuryrkju, skógaplöntun, fabrík-
vesen og annað deslige.“
Aðkomumaður: „Er þessi maður
danskur, má ég spyrja?“
Önundur: „Nei, nei, en ég er
svona hálfdanskur. Ég er fæddur í
nærheden af hovedstaðinn Reyke-
vig og hef aldrei flutt lengra bort
en runtin um kring nesiö.“
Aðkomumaður: „Þú ert þá ís-
lenzkur, og er ekki vert fyrir þig
að skammast þín fyrir það. Vil ég
nú ráða þér til að tala betur þitt
eigið móðurmál, ef þú getur, eða
reyna til að læra þaö, ef þú ert svo
vankunnandi í því sem þú lætur.
Þú getur talað dönsku fyrir því,
þegar fundum þínum ber saman
við danska, ef þú ert fær um það.
Það er ekki svo lítilsvert sem þú
ætlar að tala vel sitt móðurmál, því
auk þess að það er skömm að vera
mjög vankunnandi í því, þá sýnir
veraldarsagan, að þegar ein þjóð
hefur verið farin að vanrækja sína
eigin tungu, þá hefur hún verið í
afturför, því að það er merki upp
á, að þjóðin ber ekki tilhlýðilega
virðingu fyrir sjálfri sér.
Hvað þitt frumvarp áhrærir um
akuryrkju, skógaplöntun og fabrík-
ur, (sem við máske getum kallað
verksmiðjur og verksmiðjaiðnir),
er þú vilt að ásamt öörum nýbreyt-
ingum innleiðist hér hjá oss, þá
þarf nú meira en segja það svona
athugalaust út í loftið.“
Sighvatur: „Viturlega talar þú,
gamli maður, og sé ég, að þú getur
frætt oss um marga hluti og gefiö
oss mörg heilræði, og því vil ég
segja þér undirrótina til þessarar
K