Dvöl - 01.01.1944, Blaðsíða 26

20
D VÖL
<» uðtinna frá Hlíinruin :
Nú glitrar silfur í grasi.
Þau gróa, hin brotnu lönd,
sem vaxtarmáttarins vœnta
frá voryrkjumannsins hönd.
Og auöugra í dag hvert óöal rís
um íslands dali og strönd.
Svo hverfist i tunsins teiga
hiö torfæra mýrarsund,
og kornstangabylgjan blikar
og brotnar um smáragrund.
Úr eyöimel veröur akurjörö,
sem avaxtar
menn til ráða í öllu, sem ég ekki
nákvæmlega þekki sjálfur, og kapp-
kosta, að það, sem ég segi ykkur,
sé áreiðanlegt. En ég bið ykkur enn
þá einu sinni fyrir það, að þið yf-
irvegið nákvæmlega, hvort þeir
hlutir, er við höfum um talað, eru
þess verðir, að maður útvegi sér
svo mikla þekkingu um þá, sem
föng eru á. Ef ykkur virðist það,
og þið viljið, að ég segi ykkur dæmi-
sögurnar, þá skrifið þið nöfnin ykk-
ar hérna á steininn. En ef ykkur
finnst þeir ekki þess verðir, þá
lifsins pmid.
verjið peningum ykkar til annars,
sem ykkur er kærara, og ég ver þá
tímanum til þess, sem mér er þarf-
ara.“
Við þessi orð hvarf aökomumað-
ur, og varð gnýr mikill. Þá mælti
Þjóðólfur: ,,Þarna getið þið séð,
hvort hann Ármann ekki lifir enn-
þá.‘,
Önundur: ,,Því hefði ég aldrei
trúað.“
Sighvatur: „Hana nú, nú skulum
við skrifa nöfnin okkar á steininn.“