Dvöl - 01.01.1948, Blaðsíða 36

Dvöl - 01.01.1948, Blaðsíða 36
34 DVÖL, Reynslan er dýrmæt, en aðeins þeim, sem geta lært af henni. Leyfið mér að reyna aftur EFTIR A. J. CRONIN Ég hafði verið alinn i^>p I anda þeirrar misskunnarlausu lífsreglu, að þegar maður gerði eitthvað rangt, ætti að refsa manni fyrir það. Þetta er kallað réttvísi. Árið 1921, er ég var nýorðinn læknir, var mér veitt yfirlæknis- staðan við lítið farsóttarsj úkra- hús í Norðymbralandi. Vetrar- kvöld eitt, skömmu eftir komu mína þangað, var komið með langt leiddan barnaveikisjúkling til okk- ar. Það var lítill drengur, sex ára gamall. Barki hans var því sem næst lokaður og eina leiðin til þess að bjarga lífi hans var að gera á honum barkaskurð. Ég var þá mjög óreyndur í starfi mínu, og hafði ekki fyrr gefizt tækifæri til þess að gera slíkan uppskurð sem er afar auðveldur í sjálfu sér, en þó geysilega þýðing- armikið að hann takist vel. Þegar ég stóð í eyðilegri skurðstofunni og horfði á gömlu og reyndu hjúkrun- arkonuna leggja barnið á skurðar- borðið með hjálp ungrar stúlku — hjúkrunarnema —, þá fann ég til svo mikils óstyrks, að ég skalf 1 knjáliðunum. Svo hóf ég uppskurðinn. Pyrst skar ég með skjálfandi höndum grunnan skurð í háls barnsins. En eftir því sem lengra leið, varð ég öruggari, og löngun mín til þess að bjarga þessu hálfks^fða barni aftur til lífsins, varð öllu yfir- sterkari. Svo lá barkinn nakinn fyrir augum mínum, sem blinduð- ust svitanum af enni mér. Ég skar í gegnum hann, og loftið þrengdi sér inn í aðframkomin lungu barnsins, og nýtt líf færðist í lík- amann. Síðan stakk ég pípu inn í barkann og saumaði sárið saman umhverfis hana. Að skurðað- gerðinni lokinni fór ég heim til mín, hreykinn af þessu verki. Pjórum klukkustundum seinna — klukkan tvö um nóttina — vaknaði ég við það, að hurð mín var knúð með ósköpum. Þar var hjúkrunarneminn — unga stúlkan, sem hafSi aðstoðað við uppskurð- inn — komin og stamaði frávita af hræðslu: Læknir, læknir, þér verðið að koma strax. Hún hafði blundað á verði sín- um yfir barninu, og þegar hún vaknaði, hafði pípan í barkasárinu verið stífl>i3. En í stað þess að fylgja fyrirmælum, er henni höfðu
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Dvöl

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dvöl
https://timarit.is/publication/619

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.