Dvöl - 01.01.1948, Qupperneq 40

38
D VÖI
M AI OG JANÚAR
EFTIR GOEFFREY CHAUCER
Einu sinni bjó auðugur og mik-
ils metinn riddari suður á Lang-
barðalandi. Hann hét Janúar.
Hann hafði lifað ókvæntur í sex-
tiu ár og ætíð sefað fýsnir sínar
til kvenna eins og bezt féll. Þannig
haga þeir sér þessir heimskingjar,
sem kallast piparsveinar. En er
hann stóð á sextugu, fékk hann
sterka löngun til þess að kvongast.
— En ég vil ekki giftast gamalli
konu, sagði hann við sjálfan sig.
Hún má alls ekki vera eldri en
tvítug. Ungt hold er betra en
gamalt og seigt. Konur, sem komn-
ar eru um og yfir þrítugt, gera
ekkert nema éta og verða aldrei
annað en hengilmænur. Og ekkjur
kunna svo margs konar tilburði,
brögð og brellur, að ég mundi
aldrei geta lifað í sátt við þær.
Þær hafa gengið í fleiri en einn
skóla og hafa læi’t alltof mikið.
En unga konu er hægt að móta
eins og vax.
Aftur hljómaði söngurinn —
sálmur um endurfundi, kinnar,
sem aldrei blikna, dag, sem aldrei
iíður að kvöldi. En rétt fyrir neð-
an sáluhliðið gjálpaði aldan og
máði brért landið, sem fólkið
stóð á. Jón Helgason, þýddi.
Á hverju kvöldi, er Janúar var
háttaður, hugsaði hann um hjóna-
band, og mörg falleg andlit liðu
honum fyrir hugskotssjónir. En að
lokum komrt hann að piðurstöðu
í þessu máli. Hann valdi sér
stúlku, sem var ung og fjörug, hafði
mjótt mitti, langa, ávala hand-
leggi og kvenlega framkomu, og
hann hratt öllum öðrum úr huga
sér. Þessi stúlka hét Mai.
Kaupin voru gerð, og þau voru
gefin saman. Janúar hélt dýrð-
lega brúðkaupsveizlu í höll sinni
með hljómlist dansi, víni og góð-
um mat. Janúar hafði sjálfur hina
beztu matarlyst, en Mai sat hljóð
við borðið og var yndisleg álitum,
björt og hrein eins og skínandi vor-
morgunn. í hvert sinn, er Janúar
leit á andlit hennar, greip hann
hrifning, og hann hugsaði með
sjálfum sér: — Guð gæfi, að allt
þetta fólk væri horfið héðan, og
nú væri komin nótt og sú nótt.
varaði að eilífu.
Höllin dunaði af söng og dansi,
og allir skemmtu sér konunglega.
Allir, að undanteknum manni ein-
um, sem hét Damian og var skjald-
sveinn. Starfi hans nú var að
þjóna við borð riddarans. Hann
horfði frá sér numinn á hina
ungu brúði, unz svo mikill svimi